Wednesday, December 28, 2016

Ελληνική πρωτοπορία: 67χρονη παρένθετη μητέρα, γέννησε το εγγονάκι της

Μία ακόμα σελίδα στην ιστορία της εξωσωματικής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας γράφτηκε πριν από δύο ημέρες στην Ελλάδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι Έλληνες επιστήμονες πρωτοπορούν επιστημονικά και τολμούν πραγματικά. Συγκεκριμένα, Ελληνίδα 67 ετών γέννησε το εγγόνι της, ως παρένθετη μητέρα καθώς η κόρη της αδυνατούσε λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας.

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, η κυοφόρος είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία παρένθετη μητέρα και παράλληλα γιαγιά μωρού στον κόσμο, για το συγκεκριμένο νόσημα της κόρης. Η διαδικασία διεξήχθη από τον Δρ. Κωνσταντίνο Πάντο, Διευθυντή της ΓΕΝΕΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ και την ομάδα του, και ο τοκετός πραγματοποιήθηκε στη Μαιευτική Γυναικολογική ΓΑΙΑ του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών, υπό την επίβλεψη ομάδας γιατρών διαφορετικών ειδικοτήτων.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση και η εμβρυομεταφορά πραγματοποιήθηκε μετά από άδεια που χορηγήθηκε από την αρμόδια δικαστική αρχή. Την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου, η κ. Όντου έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι 1,020 kg στην 31η εβδομάδα. Γεννήσασα και βρέφος χαίρουν άκρας υγείας.
O Γιώργος Πατούλης, Πρόεδρος ΙΣΑ, ΚΕΔΕ, Δήμαρχος Αμαρουσίου δήλωσε σχετικά: «To σημαντικό αυτό ιατρικό επίτευγμα αναδεικνύει το υψηλό επιστημονικό επίπεδο των Eλλήνων γιατρών οι οποίοι πρωτοπορούν παγκοσμίως. Ειδικά στον τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, η χώρα μας έχει αναπτύξει μεγάλη δυναμική καθώς πολλά ζευγάρια από όλο τον κόσμο έγιναν γονείς με τη βοήθεια των Eλλήνων επιστημόνων. Η αξιόλογη αυτή δυναμική πρέπει να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού που αποτελεί μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία. Θα ήθελα να συγχαρώ την ιατρική ομάδα του κ. Πάντου που έδωσε τη δυνατότητα σε μία ακόμα γυναίκα να πραγματοποιήσει το όνειρό της να γίνει μητέρα.»
Ο Δρ. Κωνσταντίνος Πάντος, Διευθυντής της ΓΕΝΕΣΙΣ Αθηνών, υπογράμμισε: «Για εμάς, αυτό το περιστατικό ήταν μία ακόμη μεγάλη επιστημονική πρόκληση και ένα ακόμη σύνορο που θέλαμε να ξεπεράσουμε. Μοναδικές επιτυχίες όπως αυτή που σας παρουσιάσαμε σήμερα αποτελούν άλλωστε και το λόγο που η Ελλάδα έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να αποτελεί την αφετηρία του ονείρου για πολλά υπογόνιμα ζευγάρια από κάθε γωνιά της Γης».

(via www.onmed.gr)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ I. ΠΑΝΤΟΣ
ΕΙΔΙΚΕΥΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΩΣ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ



Wednesday, December 21, 2016

Ακράτεια, ένα μεγάλο πρόβλημα για γυναίκες αλλά και άντρες κάθε ηλικίας.

Το 25% των ανδρών και το 45% των γυναικών της τρίτης ηλικίας πλήττει σήμερα η ακράτεια, μία από τις πιο διαδεδομένες παθήσεις σε όλο τον κόσμο, με σοβαρές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του ατόμου. Το πρόβλημα αυτό απαντά σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και είναι ιδιαίτερα συχνό σε γυναίκες, συνήθως μετά την εμμηνόπαυση. Στη χώρα μας, η ακράτεια, ταλαιπωρεί το 27% των Ελληνίδων, ηλικίας 20-80 ετών, επηρεάζοντας αρνητικά την καθημερινότητά τους και συχνά προκαλώντας κατάθλιψη. Έτσι παρόλο που δεν αποτελεί απειλητική κατάσταση για τη ζωή, η ακράτεια των ούρων ασκεί σωματική και ψυχολογική επίδραση στους ασθενείς. Έτσι παρόλο που δεν αποτελεί απειλητική κατάσταση για τη ζωή, η ακράτεια των ούρων ασκεί σωματική και ψυχολογική επίδραση στους ασθενείς.

Ο όρος ακράτεια περιγράφει την κατάσταση εκείνη που χαρακτηρίζεται από την ακούσια (παρά την θέλησή μας) απώλεια ούρων από το έξω στόμιο της ουρήθρας και μπορεί να οφείλεται είτε σε ουρηθρικά, είτε σε εξωουρηθρικά αίτια ή ακόμα και σε δυσλειτουργία του κατώτερου ουροποιητικού. Η ακράτεια ούρων με απλά λόγια είναι μια κατάσταση στην οποία “ξεφεύγουν” ούρα χωρίς να το θέλουμε σε τέτοιο βαθμό που διαταράσσεται η καθημερινότητα μας. Εκτιμάται πως πάρα πολλές γυναίκες, σε ένα ποσοστό που αγγίζει και το 40%, θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής ακράτεια, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στη ζωή τους.

Οι παράγοντες που αυξάνουν το κίνδυνο πολλοί και διαφορετικοί: το φύλο (οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητες από τους άνδρες), οι τοκετοί, η εμμηνόπαυση, η παχυσαρκία, η χαλάρωση των γεννητικών οργάνων, φλεγμονές της κύστης, νεύρολογικές παθήσεις, λήψη φαρμάκων, μεταβολικές παθήσεις και κινητικά προβλήματα.

Η ακράτεια είναι ανεξάρτητη από την ηλικία και αποτελεί ένα πρόβλημα όχι μόνο ιατρικό αλλά και κοινωνικό.

Οι τύποι ακράτειας είναι πέντε:
1. Ακράτεια ούρων από προσπάθεια(60%)

2. Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου (10%)
α) κινητικού τύπου
    β) αισθητικού τύπου

3. Ακράτεια ούρων από αυτοματισμό της κύστης ή αντανακλαστική ακράτεια

4. Ακράτεια ούρων από υπερχείλιση

5. Μη ουρηθρική ακράτεια ή ακράτεια ούρων χωρίς ουρηθρική ανεπάρκεια.




Α)  Ακράτεια από προσπάθεια (Stress incontinence)

Είναι το είδος εκείνο, όπου το άτομο διαπιστώνει απώλεια των ούρων από την ουρήθρα του, όταν κάποια αιτία αυξάνει την πίεση στην ουροδόχο κύστη (π.χ βήχας, γέλιο, φτέρνισμα, πήδημα από ύψος, σήκωμα βάρους κτλ.). Είναι το συχνότερο είδος ακράτειας ούρων στις γυναίκες και έχει σχέση με το πόσο ισχυρός είναι ο σφιγκτήρας της κύστης και οι μύες του πυελικού εδάφους, ενώ στις γυναίκες συντελεί η χαλαρότητα των γενετικών οργάνων και το επίπεδο των οιστρογόνων τους, ιδίως μετά την εμμηνόπαυση. Αφορά το 60% των περιπτώσεων και πρόκειται για απώλεια ούρων σε περιπτώσεις προσπάθειας λόγω ανεπάρκειας του σφιγκτηριακού μηχανισμού. Ανάλογα με τη βαρύτητα διακρίνουμε τρεις βαθμούς:
1ος βαθμός: ακράτεια σε βήχα, τεινεσμό, φτέρνισμα, ανύψωση βάρους.
2ος βαθμός: ακράτεια σε ορθοστασία, έγερση, βάδισμα.
3ος βαθμός: ακράτεια κατά τη διάρκεια της κατάκλισης.




Β) Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου ή η λεγόμενη ύπερλειτουργική κύστη. (Urge incontinence)
Στο είδος αυτό το άτομο ξαφνικά αισθάνεται έντονη την επιθυμία για ούρηση, συνήθως χωρίς εμφανή λόγο. Δεν προλαβαίνει να μετακινηθεί ως την τουαλέτα ούτε να συγκρατηθεί και διαπιστώνει ότι του "φεύγουν" τα ούρα. Το γεγονός οφείλεται σε έντονες ανεξέλεγκτες συσπάσεις της κύστης, η οποία ονομάζεται υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη. Τα αιτία μπορεί να είναι νευρολογικά, να αφορούν τις ίδιες τις λείες μυϊκές ίνες της κύστης, να έχουν σχέση με μια φλεγμονή ή ακόμη να είναι και άγνωστα (ιδιοπαθής αστάθεια της κύστης). 

Γ) Μεικτού τύπου ακράτεια των ούρων (Urge και Stress incontinence) 
Πρόκειται για συνύπαρξη των δύο παραπάνω καταστάσεων. Το είδος αυτό απαντά συχνότερα στις γυναίκες. 

Δ) Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση (overflow incontinence). Στην περίπτωση αυτήν η κύστη είναι μόνιμα γεμάτη με ούρα και αδειάζει συνεχώς κι από λίγο, την παραμικρή αύξηση της ποσότητας τους. Συχνότερα αίτια είναι η χαλαρότητα του κυστικού τοιχώματος από μεταβολικά (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης) ή από νευρολογικά αίτια και η χρόνια απόφραξη της ουρήθρας (καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, όγκος κοντά στην ουρήθρα, λιθίαση κύστης κτλ.)
Το είδος αυτό της ακράτειας είναι σπάνιο στις γυναίκες. 

Ε) Ακράτεια ούρων από δυσκινησία (Disability incontinence) 
 Εμφανίζεται κυρίως σε υπερήλικες γυναίκες. Υπερήλικα άτομα και άτομα που κάθονται σε αναπηρικές καρέκλες με ορθοπεδικά ή χρόνια νευρολογικά προβλήματα (γεροντική άνοια, νόσος του Parkinson, νόσος του Alzheimer κ.τ.λ.) αδυνατούν να έχουν εύκολη πρόσβαση στην τουαλέτα όποτε χρειαστεί. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η μόνιμη διαφυγή ούρων. 




Ακράτεια Ούρων, Εγκυμοσύνη και Τοκετός
Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός είναι από τις ομορφότερες και σπουδαιότερες καταστάσεις στη ζωή μιας γυναίκας, που όμως προκαλούν πολύ μεγάλες αλλαγές τόσο στο σώμα της όσο και στον οργανισμό της γενικότερα. Ένα από τα πιο δυσάρεστα συμπτώματα μετά τον τοκετό, είναι η ακράτεια ούρων από προσπάθεια, η οποία μπορεί να διαρκέσει και πολλούς μήνες μετά τον τοκετό.
Για να δούμε γιατί συμβαίνει: Μετά από τη μακρά περίοδο της εγκυμοσύνης και τη δοκιμασία του τοκετού, καθώς και την πληθώρα των ορμονικών αλλαγών που πραγματοποιούνται, οι μύες του πυελικού τοιχώματος και οι σφιγκτήρες μυς που συγκρατούν τα ούρα στην κύστη, έχουν υποστεί μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού χαλάρωση και έχουν χάσει την αρχική δύναμή τους, με αποτέλεσμα την ακράτεια ούρων.
Πόσο καιρό διαρκεί; Για κάποιες γυναίκες αποτελεί συχνό φαινόμενο της εγκυμοσύνης και εξαφανίζεται σχετικά σύντομα μετά τον τοκετό. Σε άλλες μπορεί να συνεχιστεί και εβδομάδες ή και μήνες μετά τον τοκετό, ιδιαίτερα σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε κολπικό επεμβατικό τοκετό. Τέλος σε κάποιες εμφανίζεται ξανά ή για πρώτη φορά σε μεγαλύτερη ηλικία, πχ όταν η γυναίκα μπει στην εμμηνόπαυση.

Διάγνωση
Η ηλικία του ατόμου, το ιατρικό του ιστορικό (π.χ. πολλοί φυσιολογικοί τοκετοί, λήψη φαρμάκων, εγχείρηση στην περιοχή, άλλο συνοδό νόσημα κτλ.), η συμπτωματολογία και ο τρόπος απώλειας των ούρων, μπορούν να καθορίσουν από την αρχή το είδος της ακράτειας. 
Η φυσική εξέταση της ασθενούς με επισκόπηση και ψηλάφηση των γεννητικών οργάνων, αδρή νευρολογική εξέταση και η μέτρηση του υπολειπόμενου ποσού των ούρων με υπέρηχο, δηλαδή των ούρων που μένουν μέσα στην κύστη μετά από μια ούρηση, αποτελούν το επόμενο βήμα. Ανάλογα με την περίπτωση οι παρακάτω εξετάσεις συμπληρώνουν τη διαγνωστική προσέγγιση του προβλήματος : 

α)Στρες τεστ: Ενώ η κύστη περιέχει κανονική ποσότητα ούρων, το άτομο καλείται να βήξει μερικές φορές δυνατά. Παράλληλα, ο γιατρός παρατηρεί τυχόν αποβολή ούρων από την ουρήθρα. 

β)Ανάλυση ούρων: Γίνεται για τον έλεγχο πιθανής ουρολοίμωξης.

γ)Εξετάσεις αίματος: Ελέγχονται το σάκχαρο του αίματος (τυχόν σακχαρώδης διαβήτης) και η κρεατινίνη (επίπεδο νεφρικής λειτουργίας ).

δ) Υπερηχογράφημα: Εξετάζονται οι νεφροί, οι ουρητήρες, η κύστη και η ουρήθρα για πιθανή διάταση ,απόφραξη, λιθίαση ή άλλη ανωμαλία.

ε) Ουρηθροκυστεοσκόπηση: Με αυτή τη μέθοδο ελέγχονται η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη για πιθανή συνύπαρξη λίθων, στενωμάτων, όγκων ή ανατομικών ανωμαλιών που μπορεί να οδηγήσουν σε πιθανή απώλεια ούρων .

στ)Ουροδυναμικός έλεγχος: Με ειδικές τεχνικές μετρούμε τις διάφορες πιέσεις που αναπτύσσονται στην ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, τόσο κατά τη φάση πλήρωσης (καθώς εμείς τη γεμίζουμε με φυσιολογικό ορό),όσο και κατά τη φάση της ούρησης. Αποτελεί βασική και αναντικατάστατη εξέταση για τη διερεύνηση της ακράτειας ούρων. 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ 


Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν την ακράτεια των ούρων, όταν είναι μικρού βαθμού, με απορροφητικές πάνες. Αυτό συχνά οδηγεί σε συχνές δερματίτιδες αλλά και σε υποτροποιάζουσες  ουρολοιμώξεις. Έτσι συνήθως οι γυναίκες αυτές καταφεύγουν στη μέθοδο της περιορισμένης λήψης υγρών, όπως καφέ, τσαγιού, αλκοόλ ακόμη και νερού, με το φόβο της αυξανόμενης απώλειας ούρων. Επίσης, επειδή σε ορισμένες κυρίες εμφανίζεται ακράτεια και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, οδηγούνται στην απόφαση για αποχή από κάθε ερωτική συνεύρεση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή τους  με ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά την ποιότητα ζωής τους.

Οι κυριότερες θεραπευτικές μέθοδοι είναι:
Η απώλεια βάρους σε υπέρβαρες γυναίκες μειωμένο άγχος ακράτειας. Μελέτες έχουν δείξει ότι με την άσκηση και την δίαιτα επιτυγχάνεται περιορισμό της ακράτειας κατά 70% ή μεγαλύτερη μείωση των συνολικών επεισοδίων ακράτειας.


α) Ασκήσεις κατά Kegel

Οι ασθενείς (άνδρες και γυναίκες) διδάσκονται ασκήσεις εκγύμνασης των μυών του πυελικού εδάφους για ενίσχυση των σφιγκτήρων της κύστης και του ορθού. 
Για τις ασκήσεις Κegel θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο άρθρο μας.



β)Ενδοκολπική εφαρμογή "κώνων"

Σε όρθια θέση η ασθενής τοποθετεί στον κόλπο της ειδικά κωνοειδή βαρίδια, αυξανόμενου βάρους και προσπαθεί να τα συγκρατήσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα .Έμμεσα γυμνάζει τους μύες του πυελικού εδάφους και επομένως βελτιώνει το πρόβλημα της ακράτειας.


γ) Προγραμματισμένη ούρηση

Καταγράφοντας σε πίνακα τις κανονικές ουρήσεις και τα επεισόδια ακράτειας, το άτομο μπορεί σταδιακά να καθορίσει τη συχνότητα με την οποία θα πρέπει να αδειάζει την κύστη, αποφεύγοντας την ανεξέλεγκτη απώλεια ούρων. Με τον τρόπο. αυτόν αλλάζει και η συμπεριφορά της κύστης ,γίνεται δηλαδή ικανότερη να συγκρατεί ούρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (bladder training).Η μέθοδος αυτή είναι πιο αποτελεσματική σε περιπτώσεις ακράτειας ούρων από έπειξη και από υπερπλήρωση. 


δ) Ηλεκτροδιέγερση (electrical stimulation)

Χαμηλές και πολύ σύντομες ηλεκτρικές διεγέρσεις μπορούν να δυναμώσουν τους μύες της πυέλου,όπως με τις ασκήσεις του Kegel ή και ακόμα καλύτερα. Αυτό επιτυγχάνεται με την προσωρινή τοποθέτηση ειδικών ηλεκτροδίων (probes) στον κόλπο ή το ορθό, που διεγείρουν ηλεκτρικά τους παρακείμενους μυες. Οι συσκευές είναι φορητές και χρησιμοποιούνται τόσο για την ακράτεια των ούρων από έπειξη (ρυθμίζεται ο εξωστήρας μυς της κύστης),όσο και για την ακράτεια από προσπάθεια (ενισχύεται ο σφιγκτηριακός μηχανισμός της κύστης). 


ε) Φάρμακα 

Μερικά φάρμακα (αντιχολινεργικά) καταστέλλουν την υπερδραστηριότητα της ασταθής κύστης και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ακράτειας από έπειξη.
Άλλα ενισχύουν τον αυχένα της κύστης και την ουρήθρα και χρησιμοποιούνται για μικρού βαθμού ακράτεια των ούρων από προσπάθεια. Επίσης ορισμένα φάρμακα, ειδικά τα οιστρογόνα, πιστεύεται ότι βοηθούν τις μετά την εμμηνόπαυση γυναίκες, στην όσο το δυνατό φυσιολογικότερη λειτουργία της ούρησης. 

Μια κλινική μελέτη έδειξε πως η χρήση ενέσεων Botox® στην κύστη ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στην περίπτωση υπέρλειτουργικής κύστης. Μάλιστα γυναίκες στην ομάδα Botox® είχαν διπλάσιες πιθανότητες για ίαση σε σχέση με αυτές που ακολουθούσαν κάποια φαρμακευτική αγωγή.
στ) Περιουρηθρική εμφύτευση ουσιών

Διάφορες ουσίες, όπως η σιλικόνη, το κολλαγόνο, το λίπος (από την ίδια την ασθενή), αλλά και νεότερα συνθετικά υλικά, μπορούν να εμφυτευτούν με τη μορφή ένεσης γύρω από την ουρήθρα, ώστε να συντελέσουν στη σύγκλειση του αυλού της και να μειώσουν την ακράτεια από προσπάθεια. Η μέθοδος μπορεί να επαναληφθεί, αν χρειαστεί, αλλά έχει ασαφή αποτελεσματικότητα, ιδίως σε μεγάλου βαθμού ακράτεια των ούρων.


ζ) Διαλείποντες καθετηριασμοί της κύστης 

Είναι μέθοδος ιδανική για τις περιπτώσεις εκείνες που η κύστη είναι χαλαρή, δεν αδειάζει μόνη της και η ακράτεια οφείλεται σε υπερπλήρωση της. Επίσης σε νευρολογικές παθήσεις, βλάβες στον νωτιαίο μυελό, εγχειρήσεις στην πύελο κτλ.


η) Χειρουργική αντιμετώπιση

Έχει ένδειξη όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές μέθοδοι. Υπάρχουν πάρα πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, ανάλογα με την περίπτωση. Οι περισσότερες περιπτώσεις 
Ακράτειας ούρων από προσπάθεια (stress incontinence) στις γυναίκες οφείλονται στο ότι η κύστη προβάλλει προς τον κόλπο και διαταράσσεται η σχέση της με την ουρήθρα. Επομένως, οι επεμβάσεις έχουν σκοπό να επανατοποθετήσουν με στηρικτικά ράμματα την ουροδόχο κύστη μέσα στην πύελο, σε όσο το δυνατό καλύτερη θέση.
Άλλες χειρουργικές τεχνικές έχουν διαφορετικό σκοπό. Με τοποθέτηση ειδικής ταινίας από συνθετικό υλικό, χωρίς τάση κάτω από την ουρήθρα, αποσκοπείτε η δημιουργία σύγκλεισης του αυλού της, μόνο όμως όταν αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση π.χ κατά τον βήχα και η αποφυγή της απώλειας ούρων. Σήμερα, όλες σχεδόν οι επεμβάσεις αυτού του τύπου (τεχνικές ανάρτησης της ουρήθρας ) γίνονται γρήγορα, με μικρή τομή στον κόλπο, πολλές φορές με τοπική μόνο αναισθησία και μικρό χρόνο νοσηλείας. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλά και η αποτελεσματικότητα συνήθως μακροπρόθεσμη.





Τι μπορείτε να κάνετε προληπτικά:
1. Ασκήσεις Kegel: πραγματοποιήστε τες σωστά με πρόγραμμα, κάνοντας το μόνιμη συνήθεια. Έτσι θα δυναμώσετε τους μυς του πυελικού τοιχώματος και θα έχετε καλύτερο έλεγχο τόσο της ουροδόχου κύστης όσο και του κόλπου.
2. Κρατήστε την κύστη σας υγιή, πίνοντας 6-8 ποτήρια νερό και ακολουθώντας τους απαραίτητους κανόνες υγιεινής. Πολύ συχνά προκαλείται η ακράτεια οφείλεται σε κάποια φλεγμονή της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης. Ελλατώστε την κατανάλωση καφέ και αλκοόλ που και προσθέσετε στη διατροφή σας συμπληρώματα που περιέχουν εκχύλισμα από κράνα και προβιοτικά.
Επίσης, πριν και μετά το σεξ, είναι σκόπιμο η κύστη να αδειάζει.
3. Χάστε όσο πιο σύντομα γίνεται τα περιττά κιλά της εγκυμοσύνης και διατηρήστε ένα φυσιολογικό βάρος.
4. Αποφύγετε τη δυσκοιλιότητα τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την εγκυμοσύνη. Η συνεχής πίεση μπορεί να αποδυναμώσει τους μύες γύρω από την κύστη.
5. Όποτε πηγαίνετε στην τουαλέτα να ουρήσετε, μη βιάζεστε, πάρτε όσο χρόνο χρειαστεί ώστε η κύστη σας να αδειάσει εντελώς. Εκπαιδευτείτε στο να πηγαίνετε από μόνες σας στην τουαλέτα σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 2 με 4 ώρες, προτού η κύστη φτάσει στα όρια της. Έτσι προλαμβάνετε και τις ουρολοιμώξεις.
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει καμία σημασία σε ποια φάση της ζωής βρισκόσαστε, η ακράτεια ούρων είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να ασχοληθείτε εγκαίρως και να μην παραμελήσετε. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ντροπή. Όμως, επειδή αν δεν αντιμετωπισθεί κατάλληλα μπορεί να σας φέρει σε εξαιρετικά δυσάρεστη θέση, και ακόμα χειρότερα, να έχει αρνητική επίπτωση στην ποιότητα ζώης σας, καλό είναι να αναφέρετε στο γιατρό σας κάθε σύμπτωμα που φαίνεται να σχετίζεται με την πάθηση αυτή. Η ακράτεια των ούρων δεν πρέπει να παραμένει κρυφό μυστικό και να κρατά τον ασθενή στο κοινωνικό περιθώριο. Πρέπει οπωσδήποτε να αναζητείται η ενδεικνυόμενη, ανάλογα με την περίπτωση, ιατρική λύση, η οποία σχεδόν πάντα υπάρχει. Ας μην αφήσουμε λοιπόν μια νόσο να οδηγήσει στην απομόνωση και στην κατάθλιψη. Η θεραπεία είναι πολύ απλή αρκεί να «τολμήσουμε» να απευθυνθούμε στον ειδικό για την αντιμετώπισή της.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ-ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ

Tuesday, December 20, 2016

Θρομβοφιλία - Μία ύπουλη απειλή

Ο όρος θρομβοφιλία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις θρόμβος και φιλία. Σημαίνει τάση δημιουργίας θρόμβου και αποτελεί μία αόριστη προδιάθεση για θρόμβωση, κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Η κληρονομική θρομβοφιλία αναφέρεται σε ορισμένες ανωμαλίες (ποσοτικές ή ποιοτικές) των φυσικών αντιθρομβωτικών ή παραγόντων πήξης, οι οποίες μεταφέρονται με τα γονίδια στις επόμενες γενιές καθέτως και υπακούν στους νόμους φυσικής επιλογής και εξέλιξης. Τώρα, γνωρίζουμε λίγους από αυτούς τους παράγοντες και τα γονίδιά τους έχουν χαρτογραφηθεί.

Όλα ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70 με την παρατήρηση ότι, στα μεγάλα αεροπορικά ταξίδια είχε αυξηθεί το ποσοστό των ταξιδιωτών που παρουσίαζαν «θρόμβωση». Το είπαν «σύνδρομο οικονομικής θέσης». Οι αεροπορικές εταιρείες αφαίρεσαν μία σειρά καθισμάτων, ώστε να υπάρχει περισσότερος χώρος και άρχισε η συστηματική έρευνα. Πρώτα απομονώθηκαν τα ενδογενή αντιπηκτικά, Protein “S”, από την πόλη Seattle της Αμερικής, η Protein “C” και η Αντιθρομβίνη ΙΙΙ. Συγχρόνως, παρατηρείται μία αντίσταση από τον παράγοντα V στην πρωτεΐνη C. Το 1983 στην πόλη Leiden της Ολλανδίας απομονώνουν τη μετάλλαξη του παράγοντα, γνωστή και ως Factor V Leiden. Από εκεί και πέρα άνοιξε ο δρόμος και για τις υπόλοιπες. Γίνονται και συνεχίζονται μεγάλες μελέτες για τις θρομβώσεις και τις διαταραχές πήξης. Οι θρομβοφιλικές διαταραχές δεν είναι ασθένειες, αλλά προδιαθεσιακές συνθήκες που ευνοούν τις θρομβώσεις. Είναι δυνατόν να προσδιοριστούν παράγοντες κινδύνου, όπως μόνιμοι και παροδικοί. Συχνά, τα θρομβοεμβολικά επεισόδια ευνοούνται από πρόσθετους παράγοντες, όπως η λήψη οιστρογόνων ή η ακινησία.
Αν και η συστηματική προφύλαξη για θρομβοεμβολισμό έχει μειώσει τα ποσοστά τα τελευταία 15 χρόνια, παραμένουν ακόμα πολύ υψηλά.

Η επίπτωση στο δυτικό κόσμο είναι 1/1.000 κατοίκους/έτος και η θνησιμότητα των ασθενών με Π.Ε. παραμένει σήμερα ιδιαίτερα υψηλή ≈ 15%, λόγω του αθόρυβου της επιπλοκής και της ασαφούς κλινικής εικόνας. Λαμβάνοντας υπόψη το ρόλο των προδιαθεσικών παραγόντων στα ΘΕ επεισόδια, είναι σαφές ότι πρέπει να προσδιοριστούν οι συνθήκες για το screening των ατόμων σε κίνδυνο.

1. Ηλικία 1ου επεισοδίου < 50 ετών
  • Ιδιοπαθής θρομβοεμβολισμός
  • Επαναλαμβανόμενες επί πολύ ΘΦ
  • Θρόμβοι σε όχι συνήθεις θέσεις
  • Ασυμπτωματικά άτομα, αλλά με οικογενειακό ιστορικό θετικό για ΘΕ
  • Συγγενείς α’ βαθμού ασθενών με θρομβοφιλία
  • Σχέση θρόμβωσης / αποβολής
  • Δερματική νέκρωση υπό p.o.s. αντιπηκτικά
  • Κεραυνοβόλος νεογνική πορφύρα

2. Σκοπός των εργαστηριακών ελέγχων είναι ο προσεκτικός προσδιορισμός ενός ή περισσοτέρων θρομβοφιλικών παραγόντων στα άτομα που έχουν ενδείξεις. Μέχρι τώρα δεν υπάρχουν απλές εξετάσεις με χαμηλό κόστος που να επιβεβαιώνουν ή να αποκλείουν τη διαγνωστική υποψία. Κατ’ επέκταση, ο έλεγχος των θρομβοφιλικών διαταραχών προβλέπει την εκτέλεση αρκετών εξετάσεων, πολύπλοκων και ακριβών.
Οι γνωστοί γόνοι σήμερα, που εμπλέκονται σε θρομβώσεις, είναι αυτοί που αφορούν:
  • FV
  • F II
  • MTHFR
  • β-ινωδογόνο
  • ΡΑΙ
  • ΗΡΑ
  • APOE
  • ACE
  • FXIII

Οι καθ’ έξιν αποβολές είναι ένα όχι σπάνιο συμβάν. Ενώ ως παράγοντες θεωρούνται οι ανοσολογικές, ορμονικές ή χρωμοσωμικές αλλοιώσεις, μελέτες προσανατολίζονται προς μία καινούρια κατεύθυνση: γενετικές διαταραχές παραγόντων πήξης.

Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι ένας στους επτά Έλληνες πάσχει από θρομβοφιλία, χωρίς να υπάρχουν προειδοποιητικά σημεία και η κατάσταση αυτή, εκτός της κυήσεως, μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως φλεβική θρόμβωση, αγγειακό εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο, σε σχέση πάντα με επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως παχυσαρκία, κάπνισμα κ.λ.π. Συνηθέστερα αίτια θρομβοφιλίας αποτελούν η γενετική μεταλλαγή του γονιδίου του παράγοντα V Leiden, η μεταλλαγή του γονιδίου της προθρομβίνης, η ομόζυγη μεταλλαγή του γονιδίου MTHFR που προκαλεί ήπια υπερομοκυστειναιμία, καθώς και η επίκτητη αντίσταση στην APC, χωρίς τον FV Leiden.

Από τη 12η εβδομάδα κυήσεως αυξάνονται φυσιολογικά τα επίπεδα των παραγόντων πήξεως VII, VIII, X και ινωδογόνου. Η αύξηση αυτή δεν αντιρροπείται από την αύξηση των αντιπηκτικών παραγόντων (αντιθρομβίνη ΙΙΙ και πρωτεΐνες S και C). Διαταράσσεται, επίσης, η ινωδολυτική λειτουργία και αυξάνονται προοδευτικά τα επίπεδα του αναστολέα του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου 1 (PAI-1) και 2 (PAI-2). Ο PAI-1 παράγεται από τα κύτταρα του ενδοθηλίου και αναστέλλει την απελευθέρωση του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου. Ο PAI-2 παράγεται από την τροφοβλάστη και συμμετέχει στην ανάπτυξη του πλακούντα.

Επίσης, παρατηρείται ενεργοποίηση της λειτουργίας των αιμοπεταλίων, γεγονός, που ευοδώνει την υπερπηκτικότητα κατά τη διάρκεια της κυήσεως.

Κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής κύησης, η αιμόσταση υφίσταται σημαντικές αλλοιώσεις με ιδιαίτερη αύξηση του πλασματικού όγκου (2.500 ml – 4.000 ml), στο οποίο βρίσκονται τα κυτταρικά στοιχεία (ερυθρά και λευκά) και τα οποία έχουν πιο περιορισμένη αύξηση ~ 30%. Αυτό ονομάζεται αιμαρραίωση της κύησης.

Η αύξηση του πλάσματος δημιουργεί αύξηση της συγκέντρωσης των παραγόντων «κλειδιά» της πήξης και συγχρόνως προκαλεί μείωση της λειτουργίας του ινωδολυτικού συστήματος και των φυσικών αναστολέων.

Αυτές οι αλλοιώσεις που ευνοούν την αιμόσταση την ώρα του τοκετού και της αποκόλλησης του πλακούντα, δημιουργούν ένα προθρομβωτικό στάδιο.
Η υπερπηξία της κύησης δημιουργείται από μία προοδευτική αύξηση των παραγόντων:
  • Ινωδογόνο
  • F VII, VIII, X, XII
  • Αg του F von Willebrand, οι οποίοι 3 μήνες μετά τον τοκετό επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα
  • Μείωση των επιπέδων της πρωτεΐνης C και του συνενζύμου S
  • Έχει περιγραφεί παροδική παρουσία αυξημένης αντίστασης στην πρωτεΐνη C (APC RESISTANCE) στο 2ο και 3ο τρίμηνο
  • Κατά μερικούς είναι συνάρτηση της μεταβολής των παραγόντων VIII, V και της πρωτεΐνης S
  • Επανέρχεται στα φυσιολογικά κατά τη λοχεία.

Οι φυσιολογικές αυτές αλλαγές περιορίζουν την απώλεια αίματος κατά τον τοκετό και την υστεροτοκία. Ωστόσο, συμβάλλουν παράλληλα και στην αύξηση του κινδύνου φλεβικής θρόμβωσης, σε γυναίκες με θρομβοφιλία. Ως γνωστόν, η ανάπτυξη του πλακούντα αποτελεί συνέχεια της διείσδυσης στο τοίχωμα της μήτρας της συγκυτιοτροφοβλάστης και επισυμβαίνει από την 8η έως την 10η εβδομάδα κυήσεως. Εάν, λοιπόν, κατά τη χρονική περίοδο του φαινομένου αυτού της πλακουντοποίησης συμβεί θρόμβωση στα τριχοειδή αγγεία, που εξασφαλίζουν την εμβρυο-μητρική κυκλοφορία, είναι προφανές ότι η αποκοπή της αιμάτωσης θα προκαλέσει εμβρυικό θάνατο (παλίνδρομος κύηση). Εφόσον δεν συμβεί το ανωτέρω, οι κίνδυνοι για τη μητέρα και το έμβρυο δεν εκλείπουν.

Κατά τη διάρκεια της κυήσεως αργότερα μπορεί να επισυμβούν:
  1. Ενδομήτριος καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου (IUGR)
  2. Αποκόλληση πλακούντα
  3. Θρομβοφλεβίτιδα
  4. Ολιγάμνιο (ελαττωμένο αμνιακό υγρό)
  5. Ανεξήγητος ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου
  6. Σοβαρή προεκλαμψία της μητέρας

Όπως, λοιπόν, αναδεικνύεται από τη σύντομη αυτή αναφορά στην θρομβοφιλία, είναι ευνόητο ότι αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου κατά την κύηση, τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο. Συνεπώς, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Τόσο από την πλευρά των Μαιευτήρων όσο και από την πλευρά των νέων γονέων, στο επίπεδο βέβαια της συμμόρφωσης στις υποδείξεις των ιατρών, διότι η έγκαιρη διάγνωση της ύπουλης αυτής κατάστασης μπορεί να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά με τη λήψη από πλευράς της μητέρας αντιπηκτικής αγωγής, είτε υπό μορφή ασπιρίνης, είτε υπό μορφή χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνης.

Οποιοδήποτε από τα παρακάτω μπορεί να προκαλέσει μεγάλα ερωτηματικά.
  • Ένας ανεξήγητος εμβρυϊκός θάνατος μετά τη 10η εβδομάδα κύησης
  • Μία προεκλαμψία ή ανεπάρκεια πλακούντα που συμβαίνει πριν τις 34 εβδομάδες
  • Ένας προηγούμενος ενδομήτριος θάνατος
  • Ένα ή περισσότερα επιβεβαιωμένα επεισόδια φλεβικής ή αρτηριακής θρόμβωσης

Γίνεται κατανοητό ότι η αιτιολογική διερεύνηση των καθ’ έξιν αποβολών από τον αιματολόγο που μπορεί να διερευνήσει πλήρως τη λειτουργική και γονιδιακή πλευρά της αιμόστασης, μπορεί να οδηγήσει σε αποτελεσματική κύηση.

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΟΣ
Ειδική Αιματολόγος του Μαιευτηρίου “ΙΑΣΩ”, Μέλος του Ομίλου “ΙΑΣΩ”

Friday, December 16, 2016

Lifting με Νήματα PDO: Ναι ή Όχι


Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει από την επίδραση του χρόνου στο σώμα αλλά και στο πρόσωπό μας, με τα σημάδια της χαλάρωσης κάποια στιγμή να γίνονται ορατά.Το χρονικό διάστημα αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οι περισσότεροι στρέφονται σε διάφορες επίλογες για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, όπως το επεμβατικό lifting. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα και ευδιάκριτα, όμως το υψηλό κόστος αλλά και ότι χρειάζεται μεγάλος χρόνος αποθεραπείας κάνει αυτή την επιλογή λιγότερο δημοφιλή.


Έχουν βρεθεί αρκετές μη επεμβατικές μέθοδοι (peeling, ενέσιμα εμφυτεύματα), που όμως δεν προσφέρουν ιδιαίτερα αποτελέσματα όσον αφορά την χαλάρωση, κυρίως βοηθούν στην βελτίωση της υφής του δέρματος.Όπως και το υαλουρονικό οξύ που ουσιαστικά γεμίζει το δέρμα έτσι ώστε να δείχνει πιο νεανικό και πιο λαμπερό.

H χρήση νημάτων για την αντιμετώπιση της χαλάρωσης είναι μια τεχνική που προϋπάρχει εδώ και πολύ καιρό στην αισθητική δερματολογία. Σε αντίθεση με τα παλιά νήματα που δημιουργούσαν προβλήματα και τα αποτελέσματα δεν ήταν και τόσο αισθητά.Τα νέα απορροφήσιμα νήματα από υλικό PDO δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα, αφού το υλικό που είναι φτιαγμένα είναι ακριβώς ίδιο με αυτό που έχουν τα ράμματα που κάνουμε στο χειρουργείο.

Τα νήματα PDO πλέον μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα και χωρίς ή ελάχιστο πόνο χωρίς καν τοπική αναισθησία, μόνο με την χρήση μιας αναισθητικής κρέμας στο δέρμα του προσώπου. Η θεραπεία αυτή γίνεται τοποθετώντας πολλά νήματα γύρω από το πρόσωπο και δημιουργούμε ένα υποστηρικτικό πλέγμα που ανορθώνει και υποστηρίζει τους ιστούς, αντιμετωπίζοντας έτσι τη χαλάρωση. Δεν αντικαθιστούν το χειρουργικό lifting παρόλα αυτά όμως αποτελούν μια πολύ καλή εναλλακτική για τα άτομα που δεν θέλουν να υποβληθούν σε μια χειρουργική επέμβαση.

ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ LIFTING ΜΕ ΝΗΜΑΤΑ PDO;
Μετά την ηλικία των 30 ετών.
Μετά από απότομη απώλεια βάρους.
Μετά από εγκυμοσύνη.
Σε περιπτώσεις μικρής ή μεγάλης χαλάρωσης.
Σε φωτογηρασμένα δέρματα.


ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ LIFT PDO
Σύντομος χρόνος θεραπείας (20-30').
Άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.
Ασφαλές και αναστρέψιμο αποτέλεσμα.
Συνεχής βελτίωση του αποτελέσματος έως και 3 μήνες.
Ελάχιστος πόνος.
Δεν παρατηρούνται επιπλοκές.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί αυτή η θεραπεία προτιμάται από τόσους ανθρώπους σε σχέση με άλλες. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί άφοβα σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες μη επεμβατικές, όπως το botox ή το peeling χωρίς καμία παρενέργεια.

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ-ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ

Wednesday, December 14, 2016

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΗΧΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ;

Ο Βήχας είναι ένα αντανακλαστικό που λειτουργεί σαν  μηχανισμός του οργανισμού μας για να απομακρύνει μηχανικά αλλά και να αδρανοποιήσει, μέσω της παραγόμενης βλέννας ξένα σώματα (σκόνη, καπνό, μικρόβια) από τους πνεύμονες ή από το ανώτερο αναπνευστικό αλλά και να αντιδράσει στον ερεθισμό των αεραγωγών . Ο βήχας έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που μπορούμε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε, μια και είναι μόνο ένα σύμπτωμα , όχι μια ασθένεια , και συχνά η σημασία του μπορεί να προσδιοριστεί μόνον όταν αξιολογηθούν και τα άλλα συνοδά του συμπτώματα.

Ο βήχας διακρίνεται κλασσικά σε παραγωγικό και μη παραγωγικό.
Ένας παραγωγικός βήχας παράγει φλέγμα ή βλέννα ( πτύελα ). Η βλέννα μπορεί να εντοπίζεται στο πίσω μέρος του λαιμού, συνήθως προερχόμενη από τη μύτη ή τα ιγμόρεια, ή μπορεί να έχει ανεβεί προς τα έξω από τους πνεύμονες και την τραχεία.  Υπάρχουν πολλές αιτίες  παραγωγικού βήχα, όπως:

Ιογενείς λοιμώξεις. Είναι φυσιολογικό να έχουμε ένα παραγωγικό βήχα σε ένα κοινό κρυολόγημα ή και στη γρίπη, που προκαλείται συνήθως από λευκή έως κίτρινη βλέννα που κυλά προς τα κάτω από το πίσω μέρος του λαιμού .
Μικροβιακές λοιμώξεις. Ένας παραγωγικός βήχας μπορεί να είναι σύμπτωμα πνευμονίας, βρογχίτιδας, ιγμορίτιδας , ή φυματίωσης .
Χρόνια πνευμονοπάθεια. Ένας παραγωγικός βήχας θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι μια ασθένεια όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ( ΧΑΠ ) χειροτερεύει, ή ότι έχουμε  κάποια λοίμωξη ως επιπλοκή της .
Οξεία ή χρόνια οπισθορρινική καταρροή. Αυτή μπορεί να είναι λοιμώδους ή αλλεργικής ή αγγειοκινητικής αιτιολογίας και μπορεί να προκαλέσει είτε παραγωγικό βήχα ή την αίσθηση ότι χρειάζεται συνεχώς να καθαρίσουμε το λαιμό μας.
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ( ΓΟΠ). Όξινο περιεχόμενο του στομάχου, ιδίως όταν ξαπλώνουμε σύντομα μετά από ένα γεύμα,  μπορεί να επιστρέψει στον οισοφάγο, προκαλώντας άλλοτε συνειδητές καυσαλγίες (καούρες) και ερυγές (ρεψίματα) και άλλοτε μόνο βήχα. Αυτό συμβαίνει συχνότερα κατά τη διάρκεια της νύκτας και μπορεί να μας ξυπνήσει.
Το κάπνισμα. Παραγωγικός βήχας σε ένα άτομο που καπνίζει ή χρησιμοποιεί άλλες μορφές καπνού είναι συχνά ένα σημάδι χρόνιας βρογχίτιδας ή/και ερεθισμού του φάρυγγα ή του οισοφάγου.

Ένας μη παραγωγικός βήχας είναι ξηρός, χωρίς εκκρίσεις.  Ένας τέτοιου τύπου βήχας μπορεί να αναπτυχθεί μετά από έκθεση σε ερεθιστικούς ή λοιμώδεις παράγοντες, όπως:
Ιογενείς ασθένειες (μεταλοιμώδης βήχας). Μετά από ένα κοινό κρυολόγημα ή γρίπη , ένας ξηρός βήχας μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες ενώ συχνά χειροτερεύει τη νύχτα .
Βρογχόσπασμος. Μη παραγωγικός βήχας , ιδιαίτερα τη νύχτα , μπορεί να σημαίνει σπασμό των βρόγχων,  που προκαλείται από βρογχικό ερεθισμό (οξεία βρογχίτιδα).
Αλλεργίες. Συχνό φτέρνισμα με ξηρό βήχα μπορεί να είναι ένδειξη αλλεργικής ρινίτιδας .
Άσθμα. Ένας χρόνιος ξηρός βήχας μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα ήπιου άσθματος, με συνοδά άλλα συμπτώματα δύσπνοια, συριγμό, ή ένα αίσθημα σφιξίματος στο στήθος
Η έκθεση σε σκόνη ή αναθυμιάσεις, καθώς και η επαγγελματική έκθεση σε πτητικές-ερεθιστικές χημικές ουσίες στο εργασιακό περιβάλλον .
Φάρμακα. Συχνότερα βήχα μπορούν να προκαλέσουν από τα φάρμακα οι ονομαζόμενοι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου, που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της υψηλής αρτηριακής πίεσης, όπως η καπτοπρίλη ( πχ. Capoten ) , η εναλαπρίλη  ( πχ. Renitec ) , και η λισινοπρίλη ( πχ. Prinivil , Zestril , ή Zestoretic ).
Απόφραξη των αεραγωγών με ένα εισπνεόμενο αντικείμενο, όπως κομμάτια τροφών ή φαρμάκων. Αυτό συμβαίνει συχνότερα στις ακραίες ηλικίες (παιδιά και ηλικιωμένους).

Ιδιαίτερη βαρύτητα για την αντιμετώπισή του, ωστόσο, έχουν και δύο άλλες ταξινομήσεις του βήχα

Ανάλογα με τη διάρκειά του, ο βήχας διακρίνεται σε:
Οξύ (διάρκειας < 3 εβδομάδων),
Υποξύ (διάρκειας >3εβδομάδων  < 2 μηνών), και
Χρόνιο (διάρκειας >2 μηνών).
Σε ποσοστό 80 -90% ο οξύς βήχας είναι ιογενής και δεν πρέπει να χορηγούνται γι’ αυτόν αντιβιοτικά, αλλά μόνο συμπτωματική αγωγή, ενώ αν διαρκεί περισσότερο από τρείς εβδομάδες τα αίτιά της μπορεί να ποικίλλουν και χρειάζεται σίγουρα ιατρική εκτίμηση.

Ανάλογα, τέλος, με την προέλευσή του, ο βήχας διακρίνεται σε:
Βήχα προερχόμενο από το ανώτερο αναπνευστικό
Βήχα προερχόμενο από το ανώτερο αναπνευστικό

Με βάση διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες του ACCP η συμπτωματική αντιμετώπιση του βήχα διαφοροποιείται ανάλογα και με την τελευταία κατάταξη.

1. Έτσι, στις οξείες ιογενείς λοιμώξεις αμιγώς του ανωτέρου αναπνευστικού (πχ. κοινό κρυολόγημα) συνιστώνται:
Φάρμακα με συνδυασμό  αποσυμφορητικών /1ης γενιάς αντϊσταμινικών
Φάρμακα με ανασταλτική δράση στις προσταγλανδίνες, όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
αντιχολινεργικά φάρμακα, όπως το ιπρατρόπιο
κεντρικά ή περιφερικά αντιβηχικά (αν υπάρχει έντονος βήχας που πρέπει να κατασταλεί)
Στις περιπτώσεις αυτές δεν συνιστώνται: βλεννολυτικά, αντιβιοτικά (εκτός εξαιρέσεων πιθανού κοκκύτη), εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, αντιϊσταμινικά νεότερης γενιάς (χωρίς αντιχολινεργική  δράση), αποσυμφορητικά χωρίς συνδυασμό με 1ης γενιάς αντιϊσταμινικό

2. Στις οξείες λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού (οξείες βρογχίτιδες)  συνιστώνται:
Κεντρικά  (και περιφερικά) αντιβηχικά φάρμακα
Βρογχοδιασταλτικά, όπως σαλβουταμόλη (Aerolin), μόνο αν συνυπάρχει βρογχόσπασμος
Δεν συνιστώνται, σε αυτή την περίπτωση: αντιβιοτικά-εκτός εξαιρέσεων με πυώδη (καφέ ή γκριζοπράσινη απόχρεμψη), βλεννολυτικά, εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, αντιϊσταμινικά ή αποσυμφορητικά.

ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ

Friday, December 9, 2016

Αναιμακτη Χειρουργικη

Ένα πλεονέκτημα της αναίμακτης χειρουργικής είναι ότι προάγει την ποιοτικότερη νοσηλεία. “Η επιδεξιότητα του χειρουργού αποτελεί τον πιο σπουδαίο παράγοντα για την αποφυγή της απώλειας αίματος“, λέει ο Δρ. Μπέντζαμιν Τζ. Ράιχσταϊν, διευθυντής μιας χειρουργικής κλινικής στο Κλίβελαντ του Οχάιο. 

Ένα νοτιοαφρικανικό νομικό περιοδικό αναφέρει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι αναίμακτες επεμβάσεις χωρίς τη χρήση αίματος μπορεί να είναι “ταχύτερες, καθαρότερες και λιγότερο δαπανηρές“, και προσθέτει: “Αναμφίβολα, η μετεγχειρητική θεραπεία σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχτεί φτηνότερη και λιγότερο χρονοβόρα“. Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους λόγους για τους οποίους περίπου 180 νοσοκομεία σε όλον τον κόσμο έχουν τώρα ειδικά προγράμματα αναίμακτης ιατρικής και χειρουργικής.

 Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά και ο χώρος μας ασχολείται με την αναίμακτη Χειρουργική και Γυναικολογία και την αντιμετώπιση περιστατικών περισσότερο από τριάντα (30) χρόνια. Υπάρχει τεράστια πείρα στις αναίμακτες επεμβάσεις και πάρα πολλά περιστατικά στο ενεργητικό μας. 

Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές με τις αρμόδιες Επιτροπές για Νοσοκομεία που βοηθούν το έργο μας πολύ και έχουμε συνεχή επικοινωνία. Η αναίμακτη Χειρουργική είναι μια ξεχωριστή ειδικότητα της Ιατρικής και δεν πρέπει να την υποτιμούμε ή να την παίρνουμε ελαφρά, αλλά να προβλέπουμε, ώστε να ωφελούμεθα στο τέλος.

ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Master Ομοιοπαθητικής
Επιστημονικός συνεργάτης “ΓΑΙΑ“, “ΙΑΣΩ“, “ΜΗΤΕΡΑ“, “ΡΕΑ“, “ΛΗΤΩ"

Tuesday, December 6, 2016

Αιμορροϊδοπαθεια του δακτυλιου

Η αιμορροϊδοπάθεια του δακτυλίου είναι η συχνότερη πάθηση της περιοχής του πρωκτού.

Χωρίς αντιμετώπιση, οι αιμορροΐδες, αποτελούν την αιτία δυσάρεστων ενοχλημάτων, κακής τοπικής υγιεινής και σε σπανιότερες περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές.

Η συχνότητα εμφάνισης αιμορροΐδων αυξάνει σε καταστάσεις όπου παρατηρούνται αυξημένες πιέσεις στην κοιλιακή χώρα (εγκυμοσύνη, παχυσαρκία, δυσκοιλιότητα, χρόνιος βήχας, άρση βαρών), όπως επίσης σε άτομα που καταναλώνουν αλκοόλ, καρυκεύματα και στους καπνιστές.

Η σοβαρότερη επιπλοκή των αιμορροΐδων είναι η αιμορραγία, η οποία συνήθως είναι χρόνια και οδηγεί στην εμφάνιση αναιμίας από έλλειψη σιδήρου, μπορεί όμως σε ακραίες περιπτώσεις να είναι ραγδαία και να οδηγήσει σε επείγουσα νοσηλεία.

Η θρόμβωση των αιμορροΐδων, η οποία συνήθως αφορά μία εξ’ αυτών, είναι μια εξαιρετικά επώδυνη κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται σήμερα φαρμακευτικά μπορεί όμως σε ακραίες περιπτώσεις να χρειαστεί να γίνει διάνοιξη.

Πέραν όμως των επιπλοκών τους, οι αιμορροΐδες, όπως και οι περισσότερες χρόνιες καταστάσεις, υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών, λόγω των ενοχλημάτων που προκαλούν (κνησμός, πόνος, ρυπαρότητα) κάτι που τείνει να παραγνωρίζεται από τους περισσότερους ασθενείς.

Η αιμορροϊδοπάθεια της εγκυμοσύνης αλλά κάθε άλλης αιτιολογίας στα αρχικά στάδια (1ου και 2ου βαθμού), μπορεί με την κατάλληλη αντιμετώπιση να υποχωρήσει πλήρως.

Η αντιμετώπιση των αιμορροΐδων 3ου βαθμού είναι χειρουργική. Σήμερα υπάρχει μια πλειάδα χειρουργικών μεθόδων αντιμετώπισης των αιμορροΐδων, αναλόγως της κάθε περίπτωσης οι οποίες αντιμετωπίζουν οριστικά το πρόβλημα.

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ - ΗΠΑΤΟΛΟΓΟΣ
Ειδικός Επεμβατικών Ενδοσκοπήσεων, ERCP, EUS
Επιστημονικός Υπεύθυνος Ενδοσκοπικού Τμήματος Λευκού Σταυρού Αθηνών
Συνεργάτης Ευρωκλινικής Αθηνών Συνεργάτης Ομίλου Ιατρικού Κέντρου Αθηνών

Friday, December 2, 2016

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΥΞΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ (ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ - PRP

H χορήγηση (Platelet Rich Plasma, PRP), δηλαδή αυξητικών και όχι μόνων παραγόντων, είναι μια νέα βιολογική τεχνική στην ορθοπεδική και σε άλλες ειδικότητες. Το ανθρώπινο αίμα περιέχει ερυθρά αιμοσφαίρια (Red Blood Cells), λευκά αιμοσφαίρια (White Blood Cells),πλάσμα και αιμοπετάλια. Όταν επέλθει τραυματισμός, ένα από τα πρώτα κύτταρα επισκευής που ταξιδεύουν στην περιοχή της κάκωσης είναι τα αιμοπετάλια.

Τα αιμοπετάλια αρχικά ήταν γνωστό ότι είναι υπεύθυνα για την πήξη του αίματος. Κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε μάθει ότι όταν ενεργοποιούνται στο σώμα  απελευθερώνουν πολλές  πρωτεΐνες που ονομάζονται αυξητικοί παράγοντες (growth factors) και κυτοκίνες (cytokines). Υπάρχουν πολλοί αυξητικοί παράγοντες με ποικίλους ρόλους, ωστόσο ο ρόλος τους κυρίως είναι να επιταχύνουν την επούλωση των ιστών και των τραυμάτων με διάφορους μηχανισμούς. Ως εκ τούτου, μετά την αύξηση της συγκέντρωσης αναφοράς των εν λόγω αιμοπεταλίων, είμαστε σε θέση να έχουμε ένα ισχυρό κοκτέιλ των παραγόντων ανάπτυξης που βελτιώνουν σημαντικά την επούλωση των ιστών. Αυξάνοντας τη συγκέντρωση των αιμοπεταλίων στην περιοχή της κάκωσης (τενόντων, συνδέσμων, μυών ή άρθρωσεως) είμαστε σε θέση να ενισχύσουμε την επούλωση των ιστών. 

Η Διαδικασία

Εικόνα 1: Kit για PRP
Πρώτα, παίρνεται αίμα από τον ασθενή το οποίο τοποθετείται σε μία φυγόκεντρο η οποία συμπυκνώνει τα αιμοπετάλια έως και 6φορές. Μόλις τα αιμοπετάλια συμπυκνωθούν  ονομάζονται πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP). Η συγκέντρωση των αιμοπεταλίων και η τεχνική χορήγηση αυτών μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με το γιατρό και του στόχους της θεραπείας.



Εικόνα 2: Η φυγόκεντρος
Μετά την PRP ένεση, οι ασθενείς καθοδηγούνται να ξεκουραστούν για το υπόλοιπο της ημέρας. Η διαδικασία της  επούλωσης μπορεί να περιλαμβάνει δυσφορία ή πόνο στο σημείο στόχο για λίγες ημέρες. Μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες για τη σωστή επούλωση και την αναδιαμόρφωση των ιστών. Φυσικοθεραπεία και σωστή διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην επούλωση. <br />Το PRP είναι ένα ισχυρό νέο εργαλείο που χρησιμοποιεί το δικό του αίμα ο  ασθενής, εμπλουτισμένο με  τους δικούς του βιολογικούς παράγοντες,  το οποίο βοηθάει στην αποκατάσταση και επιδιόρθωση των ιστών του. Πολλαπλές μελέτες έρευνας και χιλιάδες επεμβάσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο από το ξεκίνημά της τεχνικής αυτής εδώ και 10 περίπου χρόνια

Εικόνα 3: O διαχωρισμός των στοιχείων του
αίματος του ασθενή μετά τη φυγοκέντρηση

Συνήθεις παθήσεις στις οποίες χρησιμοποιείται  το PRP στο ιατρείο  είναι:
Ώμος:
Σύνδρομο στροφικού πετάλου , τενοντίτιδα υπερακανθίου, η μερική ρήξη αυτού, σύνδρομο πρόσκρουσης , τενοντίτιδα δικεφάλου βραχιονίου, αρθρίτιδα.

Καρπός:
Σύνδρομο DeQuervaine’s, τενοντοελυτρίτιδα, αρθρίτιδα, διαταραχές συνδέσμων δακτύλων.
Αγκώνας:
Έσω και έξω επικονδυλίτιδα (tennis &amp; golfers elbow)

Ισχίο:
Σύνδρομο λαγοκνημιαίας ταινίας (ITB Syndrome), σύνδρομο λαγονοψοίτη, θυλακίτιδα μείζων τροχαντήρα, αρθρίτιδα.

Γόνατο:
Τενοντίτιδα επιγονατιδικού, επιγονατιδομηριαία αρθρίτιδα, χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας, αρθρίτιδα.

Ποδοκνημική:
Τενοντίτιδα Αχιλλείου, τενοντίτιδα περονιαίων, διαστρέματα ποδοκνημικής, πελματιαία απονευρωσίτιδα
Θλάσεις μυών

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ-ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ 
ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΩΝ (SELECTIVE KNEE-HIP SURGERY) 
Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ Αθηνών 
Επιστημονικός Συνεργάτης ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗΣ Αθηνών

Wednesday, November 30, 2016

Συγχρονη Ορθοπαιδικη Αποκατασταση και "ευ ζην"

Καθιστική ζωή, έλλειψη άσκησης, υπερβολική χρήση του αυτοκινήτου, στη μία άκρη του φάσματος του σύγχρονου τρόπου ζωής. Σποραδική ή υπερβολική ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες, αυξημένο ενδιαφέρον για νέα σπόρ, έλλειψη γνώσεων και προγραμματισμού στην προπονητική διαδικασία, στην άλλη άκρη του φάσματος. Οι δύο αυτές συνιστώσες και ανάμεσα τους δεκάδες συνδυασμοί αυξάνουν σε αριθμό και σοβαρότητα, τα σύγχρονα ορθοπαιδικά προβλήματα και καθιστούν την Ορθοπαιδική Χειρουργική & Τραυματολογία και την Χειρουργική των Αθλητικών Κακώσεων, ακόμη πιο επίκαιρη και απαραίτητη. Υποτροπιάζουσες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, τραυματισμοί μηνίσκων και χιαστών συνδέσμων του γόνατος, τραυματισμοί τενόντων του ώμου, εκφυλιστικές παθήσεις των μεγάλων αρθρώσεων, βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, παρά τις μεγάλες προόδους, δεν είναι πάντοτε αρκετά αποτελεσματική και η χειρουργική θεραπεία καθίσταται απαραίτητη. 

Οι νέες τεχνολογίες και οι εξελισσόμενες χειρουργικές τεχνικές συμβάλλουν καθοριστικά, στην γρήγορη και ασφαλή διάγνωση όπως και στην αποκατάσταση των ορθοπαιδικών προβλημάτων. Από την άλλη πλευρά, οι "μύθοι" και η εσκεμμένη πολλές φορές παραπληροφόρηση για δήθεν θαύματα και express αποκατάσταση, κόντρα σε ακατάρριπτους φυσικούς κανόνες, δυστυχώς οργιάζουν. Η σωστή ενημέρωση, από έγκυρα έντυπα και σοβαρούς δικτυακούς τόπους, είναι σήμερα απαραίτητη όσο ποτέ. Περισσότερο καθοριστική, όμως, είναι η αναλυτική συζήτηση και τεκμηριωμένη ενημέρωση του ασθενούς από τον ειδικό γιατρό, έτσι ώστε να απαντήσουν μαζί στα εξής ερωτήματα: Ποιο είναι το πρόβλημα του ασθενούς; Πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα του; Ποιες χειρουργικές τεχνικές υπάρχουν και ποια ταιριάζει στην περίπτωση του; Ποιος είναι ο πραγματικός χρόνος που απαιτείται για να επιστρέψει στη δουλειά του; Πότε μπορεί χωρίς κινδύνους να έχει πάλι αθλητικές δραστηριότητες; Χρειάζεται να προσέχει κάτι στο μέλλον; Πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής; 

Οι σύγχρονες αρθροσκοπικές τεχνικές, που μειώνουν τον χειρουργικό χρόνο και τον χρόνο νοσηλείας, τα laser, οι χειρουργικές τεχνικές περιορισμένης επεμβατικότητας, είναι σήμερα σημαντικά όπλα στα χέρια ενός καταρτισμένου Ορθοπαιδικού Χειρουργού. Χρειάζεται, όμως, να απευθύνονται σε έναν απόλυτα ενημερωμένο και συνεπώς πειθαρχημένο ασθενή και να συνοδεύονται από το σωστό και χρονικά αναγκαίο πρόγραμμα αποκατάστασης, για να αποδώσουν το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. 

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ 
ΤΡΑΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ-ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ 
Επιστημονικός Συνεργάτης Νοσοκομείου “METROPOLITAN” 
Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ (ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ), DOCTOR’S HOSPITAL

Monday, November 28, 2016

Ασταθεια ωμου: τι να προσεξω;

Ο ώμος αποτελεί την άρθρωση με το μεγαλύτερο εύρος κίνησης στο ανθρώπινο σώμα. Βοηθάει στην ανύψωση και στροφή του χεριού προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά ταυτόχρονα είναι και η λιγότερο σταθερή άρθρωση.

Το εξάρθρημα του ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου βγαίνει από την ωμοπλάτη, κάτι που προκαλείται είτε από μεμονωμένο τραυματισμό είτε σπανιότερα από υπέρχρηση (σε ασθενείς με χαλαρές αρθρώσεις). Μετά το πρώτο εξάρθρημα υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής συνήθως μετά από τραυματισμό χαμηλότερης έντασης με αποτέλεσμα τη δημιουργία αστάθειας (shoulder instability).

Ανατομία
Η ωμική ζώνη αποτελείται από τρία οστά: το βραχιόνιο, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Η άρθρωση του ώμου (γληνοβραχιόνιος) σχηματίζεται από την κεφαλή του βραχιονίου και την ωμογλήνη που αποτελεί τμήμα της ωμοπλάτης (εικόνα 1). Ισχυρός συνδετικός ιστός (θύλακος και σύνδεσμοι) συγκρατεί την κεφαλή του βραχιονίου επικεντρωμένη στην ωμογλήνη και περιβάλλει όλη την άρθρωση. Επιπλεόν σταθεροποιητικά στοιχεία αποτελούν οι τένοντες και μύες που περιβάλλουν τον ώμο.


Τύποι εξαρθρημάτων
Βασικά υπάρχουν τρεις μηχανισμοί με τους οποίους μπορεί να προκληθεί αστάθεια ώμου:

1. Οξύ τραυματικό εξάρθρημα
Το συχνότερο αίτιο εξαρθρήματος ώμου είναι μία οξεία κάκωση, συνήθως κατά τη διάρκεια αθλοπαιδειών σε νέους ασθενείς, όπου το άνω άκρο έρχεται σε θέση απαγωγής και έξω στροφής, με αποτέλεσμα ρήξη του προσθίου θυλακοσυνδεσμικού συστήματος (η τυπική βλάβη είναι γνωστή και ως βλάβη Bankart) και μετακίνηση της κεφαλής του βραχιονίου έξω από την ωμογλήνη. Μετά το πρώτο εξάρθρημα, ιδιαίτερα σε νέους ασθενείς, το ποσοστό υποτροπής είναι αρκετά υψηλό (περίπου 70-90% σε άτομα μέχρι 20 ετών), με αποτέλεσμα να εγκαθίσταται αστάθεια ώμου όπου ο ασθενής δεν εμπιστεύεται το χέρι του σε έντονες δραστηριότητες (ρήψεις, άρση βάρους, ομαδικά αθλήματα κλπ).

2. Επαναλαμβανόμενη καταπόνηση (repetitive strain)
Ορισμένα άτομα αναπτύσσουν αστάθεια ώμου χωρίς προηγούμενο ιστορικό τραυματικού εξαρθρήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να έχουν κάποιου βαθμού χαλαρότητα όχι μόνο στον ώμο αλλά και σε άλλες αρθρώσεις και παράλληλα συμμετέχουν επί μακρόν σε δραστηριότητες όπου το άνω άκρο κινείται επαναλαμβανόμενα πάνω από το επίπεδο του ώμου (repetitive overhead activities), όπως κολύμβηση, τέννις, βόλεϋ, μπάσκετ. Αυτή η παρατεταμένη δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους συνδέσμους που σταθεροποιούν την άρθρωση του ώμου και να οδηγήσει προοδευτικά σε εμφάνιση πόνου και αισθήματος αστάθειας ώμου.

 3. Αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων (multidirectional instability)
Σε μικρό αριθμό ασθενών, μπορεί να εμφανισθεί αστάθεια ώμου χωρίς ιστορικό μεμονωμένου τραυματισμού ή επαναλαμβανόμενης καταπόνησης. Σε αυτούς τους ασθενείς συνήθως ο ώμος εξαρθρώνεται προς διάφορες κατευθύνσεις και όχι μόνο μπροστά (όπως συμβαίνει στο πολύ συχνότερο τραυματικό εξάρθρημα), γι’ αυτό και αναφέρεται ως αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων. Επίσης, αυτοί οι ασθενείς πολλές φορές εμφανίζουν γενικευμένη χαλαρότητα σε πολλές αρθρώσεις.

Συμπτώματα
Τα συχνότερα συμπτώματα χρόνιας αστάθειας ώμου είναι τα εξής:
• Πόνος κατά τον τραυματισμό του ώμου
• Επανειλημμένα επεισόδια εξαρθρημάτων ή υπεξαρθρημάτων
• Εμμένον αίσθημα του ασθενούς ότι ο ώμος είναι χαλαρός και μπορεί να βγει σε ακραίες θέσεις (αίσθημα επικείμενου εξαρθρήματος)

Ιστορικό – Κλινική εξέταση
Μετά τη λήψη ιστορικού και τη συζήτηση των συμπτωμάτων με τον ασθενή, ο θεράπων ιατρός προχωρεί στην κλινική εξέταση. Υπάρχουν ορισμένες ειδικές δοκιμασίες με τις οποίες γίνεται εκτίμηση του βαθμού αστάθειας του ώμου και του βαθμού χαλάρωσης των συνδέσμων.

Απεικονιστικές εξετάσεις
Απλές ακτινογραφίες: γίνονται για να αποκλειστεί συνύπαρξη οστικής βλάβης, όπου η αντιμετώπιση μπορεί να είναι πιο σύνθετη.

Μαγνητική τομογραφία (MRI): η εξέταση αυτή απεικονίζει με μεγάλη ακρίβεια τη βλάβη των μαλακών μορίων (θυλάκου και συνδέσμων) και τυχόν οστικών ελλειμμάτων και βοηθάει στο σχεδιασμό της οριστικής αντιμετώπισης.

Θεραπεία
Η αρχική αντιμετώπιση είναι συνήθως συντηρητική. Σε περίπτωση όμως επαναλαμβανόμενων εξαρθρημάτων, πόνου κατά τις κινήσεις και αισθήματος αστάθειας με αδυναμία συμμετοχής στις καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Συντηρητική αντιμετώπιση
Συνήθως απαιτείται διάστημα μερικών μηνών για να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της συντηρητικής θεραπείας.

Τροποποίηση δραστηριοτήτων: αλλαγή στον τρόπο ζωής και αποφυγή των κινήσεων που προκαλούν/επιδεινώνουν τα συμπτώματα.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη: χορηγούνται μόνο στην οξεία φάση (μετά από ένα τραυματικό εξάρθρημα) και για λίγες ημέρες.

Φυσικοθεραπεία: ενδυνάμωση των μυών της ωμικής ζώνης μπορεί να αυξήσει τη σταθερότητα της άρθρωσης του ώμου.

Χειρουργική θεραπεία
Σκοπός της χειρουργικής επέμβασης είναι η συρραφή του θυλακοσυνδεσμικού συστήματος που έχει υποστεί τη ρήξη και προκαλεί αστάθεια.

Αρθροσκοπική αποκατάσταση
Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί εντυπωσιακή πρόοδος στον τομέα της αρθροσκοπικής χειρουργικής του ώμου με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον η δυνατότητα αποκατάστασης πολλών βλαβών του ώμου αρθροσκοπικά (ελάχιστα επεμβατική μέθοδος). Όσον αφορά την αστάθεια του ώμου, η ρήξη των συνδέσμων και του θυλάκου και η αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου (βλάβη Bankart) μπορεί να αποκατασταθεί αρθροσκοπικά με μικρές τομές (5-8 χιλιοστών) στο δέρμα. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από αυτές τις τομές εισάγεται μία κάμερα καθώς και εργαλεία και υλικά για την αποκατάσταση των βλαβών (άγκυρες με ράμματα για τη συρραφή των συνδέσμων που έχουν υποστεί ρήξη και την επανακαθήλωση του επιχειλίου χόνδρου (Bankart repair).


Ανοικτή επέμβαση
Σε περίπτωση μεγάλου βαθμού οστικής απώλειας στην ωμογλήνη (bony Bankart lesion) και παρουσίας συμπιεστικού κατάγματος στη βραχιόνια κεφαλή (Hill-Sachs lesion), μπορεί να έχει ένδειξη η ανοικτή χειρουργική επέμβαση, όπου γίνεται αποκατάσταση του οστικού ελλείμματος με τοποθέτηση οστικού μοσχεύματος και καθήλωσή του με βίδες (π.χ. επέμβαση Latarjet).

Μετεγχειρητική αποκατάσταση
Μετεγχειρητικά το άνω άκρο τοποθετείται σε φάκελο ανάρτησης και σε 1-2 εβδομάδες αρχίζουμε ενεργητική-υποβοηθούμενη κινησιοθεραπεία αποφεύγοντας τις ακραίες θέσεις, ιδίως απαγωγή και έξω στροφή του ώμου για τις πρώτες 6 εβδομάδες μέχρι να επουλωθεί η περιοχή της συρραφής. Κατόπιν, προχωρούμε σε ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης ενώ επάνοδος σε αθλητικές δραστηριότητες γίνεται περίπου στους 6 μήνες μετά την επέμβαση. Τονίζεται ότι η συνεργασία του ασθενούς είναι πολύ μεγάλης σημασίας για την επίτευξη ενός άριστου λειτουργικού αποτελέσματος που συνεπάγεται έναν σταθερό και ανώδυνο ώμο.

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
Επανορθωτική Χειρουργική Γόνατος - Ώμου – Αγκώνα, Αθλητικές κακώσεις
Επιμελητής Α΄ Ορθοπαιδικής Κλινικής, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών Επιστημονικός Συνεργάτης Ιδιωτικών Κλινικών: Mediterraneo Hospital, Ιασώ General, Ιατρικό Περιστερίου

Friday, November 25, 2016

Ευρυαγγειες, προβλημα υγειας η αισθητικης;

Οι ευρυαγγείες είναι το συχνότερο μετά την τερηδόνα, πρόβλημα στον άνθρωπο. Είναι μικρές μετατριχοειδικές φλέβες οι οποίες δεν επηρεάζουν την γενική κυκλοφορία.
Ευρυαγγείες υπάρχουν παντού: Στο σώμα, στο πρόσωπο, αλλά κυρίως στα κάτω άκρα. Είναι συνήθως μία αθώα διαταραχή αισθητικού χαρακτήρα πλην των συνδυασμένων φλεβικών διαταραχών που περιλαμβάνουν και φλεβεκτασίες με ή χωρίς κιρσούς, αλλά και σημεία σοβαρής φλεβικής ανεπάρκειας.

Μπορεί λοιπόν οι ευρυαγγείες να υποκρύπτουν ένα σοβαρότερο πρόβλημα φλεβικής κυκλοφορίας και δεν είναι πάντα μια απλή αισθητική διαταραχή. Γίνεται αμέσως κατανοητό ότι αν υποκρύπτεται φλεβική νόσος τότε κάθε θεραπευτική προσέγγιση με αισθητικό στόχο θα αποτύχει παταγωδώς.
Η προσεκτική αγγειολογική ιατρική εξέταση είναι αυτή που θα καθορίσει τη σοβαρότητα των ευρυαγγειών αλλά και την κατάλληλη θεραπευτική μέθοδο. Σε περιπτώσεις που οι ευρυαγγείες είναι περιπεπλεγμένες, δηλαδή συνδυάζονται με φλέβες διαφόρων μεγεθών στα πόδια τότε χρειάζεται η ειδική εξέταση: Το έγχρωμο Triplex φλεβών κάτω άκρων.

Οι αισθητικές ευρυαγγείες λοιπόν, αντιμετωπίζονται ιατρικά με τις σκληρυντικές ενέσεις με τη μέθοδο «microsclerose» και την εφαρμογή μίας σειράς θεραπευτικών επισκέψεων που γίνονται στο ιατρείο και δε χρειάζεται να απέχει η/ο θεραπευόμενη/ος από τις συνήθεις ασχολίες ή την εργασία. Όταν από την εξέταση προκύψει μεγαλύτερο πρόβλημα φλεβικό τότε πρέπει αυτό να αντιμετωπιστεί πρώτο.

Εάν είναι θέμα χειρουργικής επέμβασης, πρέπει να προηγηθεί η επέμβαση. Εάν είναι πρόβλημα φλεβεκτασιών, η μετεγχειρητική υποτροπή με εμφάνιση μικτών φλεβικών προβλημάτων με μεγάλες υπολειμματικές φλέβες αλλά και ευρυαγγείες, τότε πάλι οι σκληρυντικές ενέσεις θα δώσουν τη θεραπευτική λύση με την νεότερη τεχνική της «foam sclerotherapy» με εξαιρετικά αποτελέσματα αποκατάστασης του φλεβικού προβλήματος αλλά και του αισθητικού.

Γενικότερα, είναι απαραίτητο να αντιμετωπισθούν τα φλεβικά προβλήματα με ειδική σειρά, από τα σοβαρότερα προς τα μικρότερα και από τα προβλήματα του μηρού πρώτα και μετά των κνημών και του άκρου ποδός.

Να σημειωθεί ότι στην αγγειοχειρουργική επιστημονική κοινότητας, θεωρείται δεδομένο ότι πλέον δε χρησιμοποιείται LASER και ειδικά στα πόδια για την αντιμετώπιση των ευρυαγγειών, παρά μόνο στο πρόσωπο και πάντα με επιφύλαξη.

Η σκληροθεραπεία (θεραπεία με σκληρυντικές ενέσεις), είναι η ενδεικνυόμενη θεραπεία για τις ευρυαγγείες που εφαρμόζει ο ιατρός Κ. Λαμπρέτσας, με πολύ μεγάλη εμπειρία περιστατικών και άριστα αποτελέσματα, ανάλογα των καλυτέρων Αγγειολογικών Κέντρων του κόσμου.

ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Thursday, November 24, 2016

Εμμηνοπαυση

Τι είναι η εμμηνόπαυση 
• Αποτελεί ένα φυσιολόγικό γεγονός στη ζωή της γυναίκας.
• Η διάγνωση γίνεται αναδρομικά με την απουσία εμφάνισης εμμήνου ρύσεως για ένα έτος.
• Ο μέσος όρος εμφάνισης είναι τα 52 έτη και με δεδομένο οτι ο μεσος όρος ζωής των γυναικών είναι 79,7 έτη συμπεραίνουμε ότι το 1/3 της ζωής της γυναίκας το περνάει στην εμμηνόπαυση.

Φυσιολογία της εμμηνόπαυσης
Στην ηλικία των 20 εβδομάδων της εγκυμοσύνης το έμβρυο κορίτσι έχει στις γονάδες του 6 εκατομύρια πρωτογενή ωοθηλάκια κατα τη γέννηση έχει 1-2 εκατ. Ενώ κατά την ολοκλήρωση της ήβης έχει 300-400 χιλιάδες πρωτογενή ωοθηλάκια.
Η γυναίκα σε όλη την αναπαραγωγική της περίοδο θα έχει ωορηξία μόνο σε 1000 περίπου ωοθηλάκια τα υπόλυπα καταστρεφονται με τη διαδικασια της ατρησίας.
Στην εμμηνόπαυση παρατηρείται εκπτωση της λειτουργίας των ωοθηκων με αποτέλεσμα και τη μη παραγωγή οιστρογόνων απο τις ωοθήκες.

Κλινική συμπτωματολογία της κλιμακτηρίου
• Αγγειοκινητικά προβλήματα με εξαψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις.
• Μεγάλη απώλεια οστικής μάζας με πιθανό αποτέλεσμα την οστεοπόρωση
• Ατροφία του ουρογεννητικού συστήματος με αποτέλεσμα την ξυρότητα του κόλπου και προπτωση της μήτρας ή και με εμφάνησης κυστεορθοκήλης.

Πλεονεκτήματα ορμονικής υποκατάστασης
Άμεση και πλήρης απαλλαγή από τις εξάψεις & τις εφιδρώσεις.

Ατροφίες
• Ανακούφιση από την δυσπαρευνία και το ουρηθρικό σύνδρομο.
• Βελτίωση της συχνουρίας και της ακράτειας ούρων.
• Αποφυγή υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων.
• Αποφυγή της μυϊκής ατροφίας.
• Προστασία έναντι της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Ψυχολογικά φαινόμενα
• Βελτίωση της ψυχικής διάθεσης και της μνήμης.
• Πρωτογενής ή δευτερογενής δράση.

Oστεοπόρωση
Η θεραπεία υποκατάστασης μειώνει την οστική απορρόφηση σε ηλικιωμένες γυναίκες (>70 έτη) και οι δείκτες της οστικής ανακύκλησης είναι χρήσιμοι στην αξιολόγηση της ανταπόκρισης της θεραπέιας.

Kαρδιαγγειακή νόσος
Η χορήγηση οιστρογόνων ή οιστρογόνων με προγεσταγόνα βελτιώνει τα επίπεδα των λιποπρωτεϊνών και μειώνει τα επίπεδα του ινωδογόνου χωρίς επιδράσεις στην ινσουλίνη ή στην αρτηριακή πίεση. Η χορήγηση μόνον οιστρογόνων αποτελεί το καλύτερο σχήμα για την ανύψωση των επιπέδων της HDL, αλλά το υψηλό ποσοστό υπερπλασίας του ενδομητρίου περιορίζει τη χορήγηση στις γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε ολική υστερεκτομία.

O μεταβολισμός των λιπιδίων και των υδατανθράκων δεν επηρεάζεται αρνητικά με την προσθήκη προγεστερινοειδούς στην θεραπεία υποκατάστασης, αλλά ορισμένες ευεργετικές μεταβολές ήταν μεγαλύτερες με την χορήγηση μόνον οιστρογόνων. Επίσης δεν επηρεάζεται ο πηκτικός μηχανισμός.

Η θεραπεία υποκατάστασης με οιστρογόνα μειώνει δραστικά τον καρδιαγγειακό κίνδυνο προκαλώντας ευνοϊκές μεταβολές στα επίπεδα των λιποπρωτεϊνών, στο μεταβολισμό της γλυκόζης και στους παράγοντες πήξης. Ρυθμίζοντας τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων, του παράγοντα VII και της πρωτεϊνης C, η προσθήκη ενός προγεσταγόνου θα ελαττώσει ακόμη περισσότερο τους κινδύνους.

Nόσος ALZHEIMER
Η χορήγηση οιστρογόνων σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορεί να καθυστερήσει την έναρξη και να μειώσει τον κίνδυνο της ν. Αlzheimer. Eίναι απαραίτητο να γίνουν προοπτικές μελέτες προκειμένου να καθοριστεί η δόση και η διάρκεια χορήγησης των οιστρογόνων που απαιτούνται για την επίτευξη αυτών των ωφελειών, καθώς και για την αξιολόγηση της ασφάλειας των οιστρογόνων σε ηλικιωμένες εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Υπερπλασία του ενδομητρίου
Ο κίνδυνος ανάπτυξης υπερπλασίας του ενδομητρίου είναι ανύπαρκτος σε γυναίκες που λαμβάνουν θεραπεία υποκατάστασης που περιλαμβάνει και προγεστερόνη.

Kαρκίνος του μαστού
Τα συνδυασμένα αποτελέσματα πολλών μελετών παρέχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η μετεμμηνοπαυσιακή θεραπεία με < 0,625 mg οιστρογόνα ημερησίως δεν αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να δικαιολογεί την άποψη ότι οι καλοήθεις νόσοι του μαστού αποτελούν αντένδειξη για τη θεραπεία υποκατάστασης. 

Η χορήγηση θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο δεν φαίνεται να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνο του μαστού σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Ωστόσο, εφόσον η χορήγηση θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο έχει μόλις πρόσφατα αρχίσει να επικρατεί, οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να αξιολογήσουν αν η συχνότητα του καρκίνου του μαστού θα μεταβληθεί μετά από πολλά χρόνια μετά την έναρξη της χορήγησης θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών που κάνουν μακροχρόνια χρήση της θεραπείας.

O σχετικός κίνδυνος για καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που λαμβάνουν θεραπεία υποκατάστασης περισσότερο από 5 έτη είναι 1.35.
Οι καρκίνοι των γυναικών που ελάμβαναν θεραπεία υποκατάστασης ήταν μικροτέρου σταδίου απ’ ότι των μη χρηστριών.
Ο σχετικός κίνδυνος κατέρχεται στο 1.0 μετά από 5 χρόνια διακοπής της θεραπείας.

Αιμορραγία
Το 50% των γυναικών που λάμβαναν συνεχη συνδυασμένα σχήματα οιστρογόνου-προγεστερινοειδούς είχαν αμηνόρροια από την έναρξη της θεραπείας και η συχνότητα παρουσίασε την τάση να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Οι γυναίκες που λαμβάνουν διαδοχικά σχήματα είχαν ελάχιστες ακανόνιστες αιμορραγίες.

Ολική υστερεκτομία
• Ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα ενδομητρίου σταδίου Ι, όπως και με ενδομητριοειδείς όγκους της ωοθήκης συνιστάται να λαμβάνουν συνδυασμένη θεραπεία υποκατάστασης.
• Ασθενείς με ολική υστερεκτομία λόγο βαριάς ενδομητρίωσης συνίσταται θεραπεια ορμονικής υποκατάστασης.
• Η συνδυασμένη θεραπεία έχει καλύτερα αποτελέσματα στην Οστεοπόρωση.
• Οι γυναίκες με υπερτριγλυκεριδαιμία επιβάλλεται να λαμβάνουν συνδυασμένη θεραπεία.

Πότε δεν γίνεται χορήγηση θεραπειας ορμονικής υποκατάστασης
Σε ιστορικό:
1. Καρκινου μαστου
2. Καρκίνου ενδομητρίου
3. Θρομβοεμβολικών επεισοδίων με φλεβική ανεπάρκεια.
4. Ηπατική ενεργή νόσος
5. Αδιευκρίνηστη κολπική αιμόρροια.

Θεραπεία εμμηνόπαυσης
• Μη φαρμακολογική θεραπεια
Φυτοοιστρογόνα με δράση παρόμοια των οιστρογόνων αλλα σχετικά ασθενή συνδεση με τους οιστρογονικούς υποδοχείς. Υπαρχουν 3 βασικές κατηγορίες (ισοφλαβόνες ,λιγνάνες, κουμεστάνες) αλλά δεν εχει διευκρινιστεί η ακριβής δράση τους στο μαστό και στο ενδομήτριο.
• Φαρμακολογική θεραπεία
• Τροποποιητες των οιστρογονικων υποδοχέων (SERMS)
Συνδιάζουν οιστρογονική, προγεστερονική και ανδρογονική δράση ανάλογα με τον υποδοχέα στον οποίο δρούν.
• Θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης
Σκευάσματα ταβς από του στόματος, Δερματικά, Εμφυτεύματα δέρματος, Ρινικό εκνέφωμα, Κολπικές κρέμες δισκία ή δακτύλιοι.
• Πάντα η Θ.Ο.Υ. πρέπει να συνοδεύεται με συνχορήγηση CA και βιταμίνης D.

Παρακολούθηση των γυναικών που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση
• Ιστορικό και κλινική εξέταση (Γενική, γυναικολογική, μαστών).
• Λαμβάνεται Τεστ Παπανικολάου και συστήνεται να κάνει μαστογραφία, μέτρηση, οστικής πυκνότητας και βιοχημικος έλεγχος.
• Εντοπισμός του κυρίαρχου συμπτώματος.
• Ενημέρωση γιά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπειας ορμονικής υποκαταστασης.

Γιατί γίνεται εντοπισμος του κυρίαρχου συμπτώματος
Ετσι γίνεται η επιλογή του καταληλότερου σκευάσματος.
Αν το κυρίαρχο προβλημα είναι οι εξάψεις ή υπέρταση θα χορηγηθεί διαδερμικώς 17-β οιστραδιολη
Αν από το οικογενειακό ιστορικό αναφέρονται καρδαγγειακα νοσήματα, οστεοπορωση ή η ασθενης παρουσιάζει καταθληψη θεραπεια εκλογής ειναι από του στόματος χορήγηση συζευμένα οιστρογόνα.
Αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του ενδομητρίου, προτημάται το σκεύασμα που περιέχει συνθετικό προγεστερινοειδές.
Μεγάλη σημασία έχει ο τακτικός εργαστηριακός και απεικονηστικος επανελεγχος τής ασθενούς.
Ο γυναικολόγος έχει υποχρέωση να ενημερωση για τα υπερ και τα κατά της Θ.Ο.Υ. Η τελική όμως απόφαση ειναι της γυναίκας και μοιάζει με την αποφαση αν κάποια θέλει να ταξιδέψει με πλοίο ή με τρένο.

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών
Μαιευτήρας / Χειρουργός Γυναικολόγος
Ειδικευμένος στην Διαγνωστική Κολποσκόπηση
Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Τέως Ιατρός Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών
Μέλος Ελ. Εταιρείας Υπερήχων Μαιευτικής & Γυναικολογίας
Μέλος Eλ. Εταιρείας Περιγεννητικής Ιατρικής

Tuesday, November 22, 2016

Ολα οσα πρεπει να γνωριζετε για την αποτριχωση µε laser

Η αποτρίχωση µε laser είναι ίσως η πλέον αξιόπιστη λύση για την αντιµετώπιση της ανεπιθύμητης τριχοφυΐας.

Επιπλέον, µε το laser µπορούν να δοθούν λύσεις και σε άλλα προβλήµατα, όπως λ.χ. οι χρωµατικές βλάβες. Ποιες λύσεις, λοιπόν, µπορεί να βρει κάποιος στο Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ και ποια διαδικασία ακολουθείται;

Οι βασικές ερωτήσεις
Πώς γίνεται η θεραπεία µε laser;
Το laser αποδίδει ενέργεια που απορροφάται από το θύλακα της τρίχας και στη συνέχεια µετατρέπεται σε θερµότητα. Η θερµότητα αυτή καταστρέφει την τρίχα σε περίπου 1 χιλιοστό του δευτερολέπτου!

Σε ποια σηµεία του σώµατος και του προσώπου µπορούµε να κάνουµε αποτρίχωση;
Σε όλα τα σηµεία του σώµατος και του προσώπου.

Το laser έχει αποτέλεσµα σε όλα τα είδη τριχών;
Ναι, αλλά το αποτέλεσµα και ο αριθµός των συνεδριών εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες. Οι µαύρες τρίχες αποκρίνονται καλύτερα από τις ανοιχτόχρωµες.

Είναι η αποτρίχωση µόνιµη;
Όλες οι τρίχες που καταστρέφονται κατά τη διάρκεια µιας θεραπείας καταστρέφονται  µόνιµα. Υπάρχει, όµως, ένα ποσοστό τριχών που βρίσκεται σε φάση ανάπαυσης κατά τη διάρκεια της πρώτης θεραπείας, το οποίο δε θα αποκριθεί. Γι’ αυτό σε κάποιες περιπτώσεις µπορεί να απαιτηθούν περισσότερες θεραπείες.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές;
Η θεραπεία µε laser είναι πρακτικά ανώδυνη. Μπορεί να παρατηρηθεί κάποιος ερεθισµός του δέρµατος, που ενδέχεται να διαρκέσει από µία ώρα µέχρι λίγα εικοσιτετράωρα. Επίσης, σπάνια παρατηρείται κάποιος υποχρωµατισµός ή υπέρχρωση του δέρµατος, γι’ αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση στον ήλιο αµέσως µετά τη θεραπεία.

Το Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ είναι από τα πλέον αξιόπιστα στο χώρο του, καθώς στηρίζεται κυρίως στην προσωπική επαφή και στη δηµιουργία σχέσης εµπιστοσύνης µε τον πελάτη. Παράλληλα, συνδυάζει την εφαρµογή ασφαλών και ανώδυνων µεθόδων και τη χρήση µηχανηµάτων laser τελευταίας τεχνολογίας. Κάθε µήνα διενεργούνται περισσότερες από 800 θεραπείες προσώπου και σώµατος για θεραπευτικούς και αισθητικούς λόγους. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στο νοσοκοµείο ΥΓΕΙΑ το 1997, ως µονάδα θεραπείας υπερτρίχωσης µε τη µεγαλύτερη πείρα στον ελληνικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατά τη διάρκεια των 15 χρόνων λειτουργίας του έχουν πραγµατοποιηθεί πάνω από 150.000 θεραπείες υπερτρίχωσης.

Οι θεραπείες
Στο Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ διενεργούνται θεραπείες:
υπερτρίχωσης προσώπου και σώµατος
ευρυαγγειών
σύσφιγξης προσώπου και σώµατος
χρωµατικών βλαβών (brown spots).

Η αποτελεσµατικότητα των θεραπειών κυµαίνεται σε ποσοστό 85% - 90%. Η θεραπεία υπερτρίχωσης µε laser αρχίζει από την ενηµέρωση του ασθενή. Αν πρόκειται για γυναίκα, ερευνάται το ενδοκρινολογικό και γυναικολογικό ιστορικό και, όταν χρειάζεται, υπάρχει συνεργασία µε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η αποτελεσµατικότητα της θεραπείας. Οι θεραπείες γίνονται σε όλα τα σηµεία του σώµατος και του προσώπου κάθε 40 - 60 ηµέρες και ο αριθµός τους εξαρτάται από την περιοχή, την ποιότητα της τρίχας, τα ορµονικά προβλήµατα και το χρώµα του δέρµατος.

Έχοντας πλέον αποκτήσει µεγάλη πείρα στη θεραπεία της υπερτρίχωσης µε laser, διαπιστώθηκε ότι τα αποτελέσµατα είναι καλύτερα:
Σε περιοχές λιγότερο ορµονοεξαρτώµενες (π.χ. πόδια, µπικίνι, µασχάλες, χέρια).
Σε περιοχές όπου προηγουµένως δεν έχει χρησιµοποιηθεί άλλη µέθοδος.
Σε άτοµα που συνδυάζουν ανοιχτόχρωµη επιδερµίδα και σκούρα τριχοφυΐα.
Όταν χρησιµοποιούνται υψηλά επίπεδα ενέργειας.

 Στις περιπτώσεις αυτές έχει παρατηρηθεί µείωση της τριχοφυΐας σε ποσοστό 80%.

Ο εξοπλισµός
Το Τµήµα διαθέτει µηχανήµατα που αποτελούν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τα χειρίζεται εξειδικευµένη χειρουργός ιατρός. Το µηχάνηµα που χρησιµοποιείται είναι το Laser Alexandrite και µε το ίδιο αντιµετωπίζουµε ευρυαγγείες προσώπου καθώς και χρωµατικές βλάβες που εµφανίζονται λόγω ηλικίας, ορµονικών διαταραχών ή υπερέκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία.
Τα τελευταία δύο χρόνια µε το καινούργιο µηχάνηµα Laser Yag προχωρούµε σε θεραπείες αισθητικής προσώπου και συγκεκριµένα στην ενίσχυση του περιγράµµατος και στην εξάλειψη ρυτίδων. Και οι δύο θεραπείες διενεργούνται µε ενεργοποίηση του κολλαγόνου.
Οι θεραπείες αυτές προσφέρουν νεανική όψη, αίσθηση ξεκούρασης και λάµψης στο πρόσωπο και επαναλαµβάνονται κάθε 15 ηµέρες για 5 φορές. Το αποτέλεσµά τους εξαρτάται από τον τύπο του δέρµατος, την ηλικία του ατόµου και γενικά τη φυσική του κατάσταση. Γι’ αυτό το λόγο οι θεραπείες αυτές ξεκινούν από την ενηµέρωση της πρώτης συνάντησης που έχετε µε την ιατρό.
Το µηχάνηµα Laser Yag που χρησιµοποιούµε ανήκει στα επεµβατικά laser, προκαλεί τραύµα χωρίς επιδερµική βλάβη, µε συνέπεια την αναδιάρθρωση και την αύξηση του κολλαγόνου, ενώ συγχρόνως δεν αναστέλλονται οι δραστηριότητες τις οποίες έχει το άτοµο λόγω του ότι δεν χρειάζεται χρόνος ανάρρωσης.

Το Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ ξεχωρίζει γιατί:
H συνεχής παρακολούθηση των θεραπειών γίνεται από µία µόνο υπεύθυνη ιατρό, της οποίας η πείρα στο χώρο των laser ξεπερνά τη δεκαετία.
Εφαρµόζονται θεραπείες ανώδυνες και ασφαλείς, που δεν επιφέρουν επιπλοκές και γίνονται σε σύντοµο χρονικό διάστηµα.
Χρησιµοποιούνται σύγχρονα µηχανήµατα Laser Alexandrite και Laser Yag.
Συνεργάζεται µε αντίστοιχα τµήµατα στην Αγγλία και στη Ρωσία για τη µεταφορά γνώσεων και εµπειριών.
Πηγή: www.hygeia.gr

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΙΑΤΡΟΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ LASER ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ «ΥΓΕΙΑ»

Videos