Συγχρονη Ορθοπαιδικη Αποκατασταση και "ευ ζην"

Καθιστική ζωή, έλλειψη άσκησης, υπερβολική χρήση του αυτοκινήτου, στη μία άκρη του φάσματος του σύγχρονου τρόπου ζωής. Σποραδική ή υπερβολική ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες, αυξημένο ενδιαφέρον για νέα σπόρ, έλλειψη γνώσεων και προγραμματισμού στην προπονητική διαδικασία, στην άλλη άκρη του φάσματος. Οι δύο αυτές συνιστώσες και ανάμεσα τους δεκάδες συνδυασμοί αυξάνουν σε αριθμό και σοβαρότητα, τα σύγχρονα ορθοπαιδικά προβλήματα και καθιστούν την Ορθοπαιδική Χειρουργική & Τραυματολογία και την Χειρουργική των Αθλητικών Κακώσεων, ακόμη πιο επίκαιρη και απαραίτητη. Υποτροπιάζουσες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, τραυματισμοί μηνίσκων και χιαστών συνδέσμων του γόνατος, τραυματισμοί τενόντων του ώμου, εκφυλιστικές παθήσεις των μεγάλων αρθρώσεων, βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, παρά τις μεγάλες προόδους, δεν είναι πάντοτε αρκετά αποτελεσματική και η χειρουργική θεραπεία καθίσταται απαραίτητη. 

Οι νέες τεχνολογίες και οι εξελισσόμενες χειρουργικές τεχνικές συμβάλλουν καθοριστικά, στην γρήγορη και ασφαλή διάγνωση όπως και στην αποκατάσταση των ορθοπαιδικών προβλημάτων. Από την άλλη πλευρά, οι "μύθοι" και η εσκεμμένη πολλές φορές παραπληροφόρηση για δήθεν θαύματα και express αποκατάσταση, κόντρα σε ακατάρριπτους φυσικούς κανόνες, δυστυχώς οργιάζουν. Η σωστή ενημέρωση, από έγκυρα έντυπα και σοβαρούς δικτυακούς τόπους, είναι σήμερα απαραίτητη όσο ποτέ. Περισσότερο καθοριστική, όμως, είναι η αναλυτική συζήτηση και τεκμηριωμένη ενημέρωση του ασθενούς από τον ειδικό γιατρό, έτσι ώστε να απαντήσουν μαζί στα εξής ερωτήματα: Ποιο είναι το πρόβλημα του ασθενούς; Πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα του; Ποιες χειρουργικές τεχνικές υπάρχουν και ποια ταιριάζει στην περίπτωση του; Ποιος είναι ο πραγματικός χρόνος που απαιτείται για να επιστρέψει στη δουλειά του; Πότε μπορεί χωρίς κινδύνους να έχει πάλι αθλητικές δραστηριότητες; Χρειάζεται να προσέχει κάτι στο μέλλον; Πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής; 

Οι σύγχρονες αρθροσκοπικές τεχνικές, που μειώνουν τον χειρουργικό χρόνο και τον χρόνο νοσηλείας, τα laser, οι χειρουργικές τεχνικές περιορισμένης επεμβατικότητας, είναι σήμερα σημαντικά όπλα στα χέρια ενός καταρτισμένου Ορθοπαιδικού Χειρουργού. Χρειάζεται, όμως, να απευθύνονται σε έναν απόλυτα ενημερωμένο και συνεπώς πειθαρχημένο ασθενή και να συνοδεύονται από το σωστό και χρονικά αναγκαίο πρόγραμμα αποκατάστασης, για να αποδώσουν το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Dr. Μακρής Χάρης MD

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ 

ΤΡΑΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ-ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ 

Επιστημονικός Συνεργάτης Νοσοκομείου “METROPOLITAN” 

Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ (ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ), DOCTOR’S HOSPITAL

Ασταθεια ωμου: τι να προσεξω;

Ο ώμος αποτελεί την άρθρωση με το μεγαλύτερο εύρος κίνησης στο ανθρώπινο σώμα. Βοηθάει στην ανύψωση και στροφή του χεριού προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά ταυτόχρονα είναι και η λιγότερο σταθερή άρθρωση.

Το εξάρθρημα του ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου βγαίνει από την ωμοπλάτη, κάτι που προκαλείται είτε από μεμονωμένο τραυματισμό είτε σπανιότερα από υπέρχρηση (σε ασθενείς με χαλαρές αρθρώσεις). Μετά το πρώτο εξάρθρημα υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής συνήθως μετά από τραυματισμό χαμηλότερης έντασης με αποτέλεσμα τη δημιουργία αστάθειας (shoulder instability).

Ανατομία

Η ωμική ζώνη αποτελείται από τρία οστά: το βραχιόνιο, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Η άρθρωση του ώμου (γληνοβραχιόνιος) σχηματίζεται από την κεφαλή του βραχιονίου και την ωμογλήνη που αποτελεί τμήμα της ωμοπλάτης (εικόνα 1). Ισχυρός συνδετικός ιστός (θύλακος και σύνδεσμοι) συγκρατεί την κεφαλή του βραχιονίου επικεντρωμένη στην ωμογλήνη και περιβάλλει όλη την άρθρωση. Επιπλεόν σταθεροποιητικά στοιχεία αποτελούν οι τένοντες και μύες που περιβάλλουν τον ώμο.

Τύποι εξαρθρημάτων

Βασικά υπάρχουν τρεις μηχανισμοί με τους οποίους μπορεί να προκληθεί αστάθεια ώμου:

1. Οξύ τραυματικό εξάρθρημα

Το συχνότερο αίτιο εξαρθρήματος ώμου είναι μία οξεία κάκωση, συνήθως κατά τη διάρκεια αθλοπαιδειών σε νέους ασθενείς, όπου το άνω άκρο έρχεται σε θέση απαγωγής και έξω στροφής, με αποτέλεσμα ρήξη του προσθίου θυλακοσυνδεσμικού συστήματος (η τυπική βλάβη είναι γνωστή και ως βλάβη Bankart) και μετακίνηση της κεφαλής του βραχιονίου έξω από την ωμογλήνη. Μετά το πρώτο εξάρθρημα, ιδιαίτερα σε νέους ασθενείς, το ποσοστό υποτροπής είναι αρκετά υψηλό (περίπου 70-90% σε άτομα μέχρι 20 ετών), με αποτέλεσμα να εγκαθίσταται αστάθεια ώμου όπου ο ασθενής δεν εμπιστεύεται το χέρι του σε έντονες δραστηριότητες (ρήψεις, άρση βάρους, ομαδικά αθλήματα κλπ).

2. Επαναλαμβανόμενη καταπόνηση (repetitive strain)

Ορισμένα άτομα αναπτύσσουν αστάθεια ώμου χωρίς προηγούμενο ιστορικό τραυματικού εξαρθρήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να έχουν κάποιου βαθμού χαλαρότητα όχι μόνο στον ώμο αλλά και σε άλλες αρθρώσεις και παράλληλα συμμετέχουν επί μακρόν σε δραστηριότητες όπου το άνω άκρο κινείται επαναλαμβανόμενα πάνω από το επίπεδο του ώμου (repetitive overhead activities), όπως κολύμβηση, τέννις, βόλεϋ, μπάσκετ. Αυτή η παρατεταμένη δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους συνδέσμους που σταθεροποιούν την άρθρωση του ώμου και να οδηγήσει προοδευτικά σε εμφάνιση πόνου και αισθήματος αστάθειας ώμου.

 3. Αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων (multidirectional instability)

Σε μικρό αριθμό ασθενών, μπορεί να εμφανισθεί αστάθεια ώμου χωρίς ιστορικό μεμονωμένου τραυματισμού ή επαναλαμβανόμενης καταπόνησης. Σε αυτούς τους ασθενείς συνήθως ο ώμος εξαρθρώνεται προς διάφορες κατευθύνσεις και όχι μόνο μπροστά (όπως συμβαίνει στο πολύ συχνότερο τραυματικό εξάρθρημα), γι’ αυτό και αναφέρεται ως αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων. Επίσης, αυτοί οι ασθενείς πολλές φορές εμφανίζουν γενικευμένη χαλαρότητα σε πολλές αρθρώσεις.

Συμπτώματα

Τα συχνότερα συμπτώματα χρόνιας αστάθειας ώμου είναι τα εξής:

• Πόνος κατά τον τραυματισμό του ώμου

• Επανειλημμένα επεισόδια εξαρθρημάτων ή υπεξαρθρημάτων

• Εμμένον αίσθημα του ασθενούς ότι ο ώμος είναι χαλαρός και μπορεί να βγει σε ακραίες θέσεις (αίσθημα επικείμενου εξαρθρήματος)

Ιστορικό – Κλινική εξέταση

Μετά τη λήψη ιστορικού και τη συζήτηση των συμπτωμάτων με τον ασθενή, ο θεράπων ιατρός προχωρεί στην κλινική εξέταση. Υπάρχουν ορισμένες ειδικές δοκιμασίες με τις οποίες γίνεται εκτίμηση του βαθμού αστάθειας του ώμου και του βαθμού χαλάρωσης των συνδέσμων.

Απεικονιστικές εξετάσεις

Απλές ακτινογραφίες: γίνονται για να αποκλειστεί συνύπαρξη οστικής βλάβης, όπου η αντιμετώπιση μπορεί να είναι πιο σύνθετη.

Μαγνητική τομογραφία (MRI): η εξέταση αυτή απεικονίζει με μεγάλη ακρίβεια τη βλάβη των μαλακών μορίων (θυλάκου και συνδέσμων) και τυχόν οστικών ελλειμμάτων και βοηθάει στο σχεδιασμό της οριστικής αντιμετώπισης.

Θεραπεία

Η αρχική αντιμετώπιση είναι συνήθως συντηρητική. Σε περίπτωση όμως επαναλαμβανόμενων εξαρθρημάτων, πόνου κατά τις κινήσεις και αισθήματος αστάθειας με αδυναμία συμμετοχής στις καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Συντηρητική αντιμετώπιση

Συνήθως απαιτείται διάστημα μερικών μηνών για να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της συντηρητικής θεραπείας.

Τροποποίηση δραστηριοτήτων: αλλαγή στον τρόπο ζωής και αποφυγή των κινήσεων που προκαλούν/επιδεινώνουν τα συμπτώματα.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη: χορηγούνται μόνο στην οξεία φάση (μετά από ένα τραυματικό εξάρθρημα) και για λίγες ημέρες.

Φυσικοθεραπεία: ενδυνάμωση των μυών της ωμικής ζώνης μπορεί να αυξήσει τη σταθερότητα της άρθρωσης του ώμου.

Χειρουργική θεραπεία

Σκοπός της χειρουργικής επέμβασης είναι η συρραφή του θυλακοσυνδεσμικού συστήματος που έχει υποστεί τη ρήξη και προκαλεί αστάθεια.

Αρθροσκοπική αποκατάσταση

Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί εντυπωσιακή πρόοδος στον τομέα της αρθροσκοπικής χειρουργικής του ώμου με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον η δυνατότητα αποκατάστασης πολλών βλαβών του ώμου αρθροσκοπικά (ελάχιστα επεμβατική μέθοδος). Όσον αφορά την αστάθεια του ώμου, η ρήξη των συνδέσμων και του θυλάκου και η αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου (βλάβη Bankart) μπορεί να αποκατασταθεί αρθροσκοπικά με μικρές τομές (5-8 χιλιοστών) στο δέρμα. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από αυτές τις τομές εισάγεται μία κάμερα καθώς και εργαλεία και υλικά για την αποκατάσταση των βλαβών (άγκυρες με ράμματα για τη συρραφή των συνδέσμων που έχουν υποστεί ρήξη και την επανακαθήλωση του επιχειλίου χόνδρου (Bankart repair).

Ανοικτή επέμβαση

Σε περίπτωση μεγάλου βαθμού οστικής απώλειας στην ωμογλήνη (bony Bankart lesion) και παρουσίας συμπιεστικού κατάγματος στη βραχιόνια κεφαλή (Hill-Sachs lesion), μπορεί να έχει ένδειξη η ανοικτή χειρουργική επέμβαση, όπου γίνεται αποκατάσταση του οστικού ελλείμματος με τοποθέτηση οστικού μοσχεύματος και καθήλωσή του με βίδες (π.χ. επέμβαση Latarjet).

Μετεγχειρητική αποκατάσταση

Μετεγχειρητικά το άνω άκρο τοποθετείται σε φάκελο ανάρτησης και σε 1-2 εβδομάδες αρχίζουμε ενεργητική-υποβοηθούμενη κινησιοθεραπεία αποφεύγοντας τις ακραίες θέσεις, ιδίως απαγωγή και έξω στροφή του ώμου για τις πρώτες 6 εβδομάδες μέχρι να επουλωθεί η περιοχή της συρραφής. Κατόπιν, προχωρούμε σε ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης ενώ επάνοδος σε αθλητικές δραστηριότητες γίνεται περίπου στους 6 μήνες μετά την επέμβαση. Τονίζεται ότι η συνεργασία του ασθενούς είναι πολύ μεγάλης σημασίας για την επίτευξη ενός άριστου λειτουργικού αποτελέσματος που συνεπάγεται έναν σταθερό και ανώδυνο ώμο.

Δρ. Ηλίας Γαλανόπουλος

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Επανορθωτική Χειρουργική Γόνατος - Ώμου – Αγκώνα, Αθλητικές κακώσεις

Επιμελητής Α΄ Ορθοπαιδικής Κλινικής, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών Επιστημονικός Συνεργάτης Ιδιωτικών Κλινικών: Mediterraneo Hospital, Ιασώ General, Ιατρικό Περιστερίου

Ευρυαγγειες, προβλημα υγειας η αισθητικης;

Οι ευρυαγγείες είναι το συχνότερο μετά την τερηδόνα, πρόβλημα στον άνθρωπο. Είναι μικρές μετατριχοειδικές φλέβες οι οποίες δεν επηρεάζουν την γενική κυκλοφορία.

Ευρυαγγείες υπάρχουν παντού: Στο σώμα, στο πρόσωπο, αλλά κυρίως στα κάτω άκρα. Είναι συνήθως μία αθώα διαταραχή αισθητικού χαρακτήρα πλην των συνδυασμένων φλεβικών διαταραχών που περιλαμβάνουν και φλεβεκτασίες με ή χωρίς κιρσούς, αλλά και σημεία σοβαρής φλεβικής ανεπάρκειας.

Μπορεί λοιπόν οι ευρυαγγείες να υποκρύπτουν ένα σοβαρότερο πρόβλημα φλεβικής κυκλοφορίας και δεν είναι πάντα μια απλή αισθητική διαταραχή. Γίνεται αμέσως κατανοητό ότι αν υποκρύπτεται φλεβική νόσος τότε κάθε θεραπευτική προσέγγιση με αισθητικό στόχο θα αποτύχει παταγωδώς.

Η προσεκτική αγγειολογική ιατρική εξέταση είναι αυτή που θα καθορίσει τη σοβαρότητα των ευρυαγγειών αλλά και την κατάλληλη θεραπευτική μέθοδο. Σε περιπτώσεις που οι ευρυαγγείες είναι περιπεπλεγμένες, δηλαδή συνδυάζονται με φλέβες διαφόρων μεγεθών στα πόδια τότε χρειάζεται η ειδική εξέταση: Το έγχρωμο Triplex φλεβών κάτω άκρων.

Οι αισθητικές ευρυαγγείες λοιπόν, αντιμετωπίζονται ιατρικά με τις σκληρυντικές ενέσεις με τη μέθοδο «microsclerose» και την εφαρμογή μίας σειράς θεραπευτικών επισκέψεων που γίνονται στο ιατρείο και δε χρειάζεται να απέχει η/ο θεραπευόμενη/ος από τις συνήθεις ασχολίες ή την εργασία. Όταν από την εξέταση προκύψει μεγαλύτερο πρόβλημα φλεβικό τότε πρέπει αυτό να αντιμετωπιστεί πρώτο.

Εάν είναι θέμα χειρουργικής επέμβασης, πρέπει να προηγηθεί η επέμβαση. Εάν είναι πρόβλημα φλεβεκτασιών, η μετεγχειρητική υποτροπή με εμφάνιση μικτών φλεβικών προβλημάτων με μεγάλες υπολειμματικές φλέβες αλλά και ευρυαγγείες, τότε πάλι οι σκληρυντικές ενέσεις θα δώσουν τη θεραπευτική λύση με την νεότερη τεχνική της «foam sclerotherapy» με εξαιρετικά αποτελέσματα αποκατάστασης του φλεβικού προβλήματος αλλά και του αισθητικού.

Γενικότερα, είναι απαραίτητο να αντιμετωπισθούν τα φλεβικά προβλήματα με ειδική σειρά, από τα σοβαρότερα προς τα μικρότερα και από τα προβλήματα του μηρού πρώτα και μετά των κνημών και του άκρου ποδός.

Να σημειωθεί ότι στην αγγειοχειρουργική επιστημονική κοινότητας, θεωρείται δεδομένο ότι πλέον δε χρησιμοποιείται LASER και ειδικά στα πόδια για την αντιμετώπιση των ευρυαγγειών, παρά μόνο στο πρόσωπο και πάντα με επιφύλαξη.

Η σκληροθεραπεία (θεραπεία με σκληρυντικές ενέσεις), είναι η ενδεικνυόμενη θεραπεία για τις ευρυαγγείες που εφαρμόζει ο ιατρός Κ. Λαμπρέτσας, με πολύ μεγάλη εμπειρία περιστατικών και άριστα αποτελέσματα, ανάλογα των καλυτέρων Αγγειολογικών Κέντρων του κόσμου.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΕΤΣΑΣ

ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Εμμηνοπαυση

Τι είναι η εμμηνόπαυση 

• Αποτελεί ένα φυσιολόγικό γεγονός στη ζωή της γυναίκας.

• Η διάγνωση γίνεται αναδρομικά με την απουσία εμφάνισης εμμήνου ρύσεως για ένα έτος.

• Ο μέσος όρος εμφάνισης είναι τα 52 έτη και με δεδομένο οτι ο μεσος όρος ζωής των γυναικών είναι 79,7 έτη συμπεραίνουμε ότι το 1/3 της ζωής της γυναίκας το περνάει στην εμμηνόπαυση.

Φυσιολογία της εμμηνόπαυσης

Στην ηλικία των 20 εβδομάδων της εγκυμοσύνης το έμβρυο κορίτσι έχει στις γονάδες του 6 εκατομύρια πρωτογενή ωοθηλάκια κατα τη γέννηση έχει 1-2 εκατ. Ενώ κατά την ολοκλήρωση της ήβης έχει 300-400 χιλιάδες πρωτογενή ωοθηλάκια.

Η γυναίκα σε όλη την αναπαραγωγική της περίοδο θα έχει ωορηξία μόνο σε 1000 περίπου ωοθηλάκια τα υπόλυπα καταστρεφονται με τη διαδικασια της ατρησίας.

Στην εμμηνόπαυση παρατηρείται εκπτωση της λειτουργίας των ωοθηκων με αποτέλεσμα και τη μη παραγωγή οιστρογόνων απο τις ωοθήκες.

Κλινική συμπτωματολογία της κλιμακτηρίου

• Αγγειοκινητικά προβλήματα με εξαψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις.

• Μεγάλη απώλεια οστικής μάζας με πιθανό αποτέλεσμα την οστεοπόρωση

• Ατροφία του ουρογεννητικού συστήματος με αποτέλεσμα την ξυρότητα του κόλπου και προπτωση της μήτρας ή και με εμφάνησης κυστεορθοκήλης.

Πλεονεκτήματα ορμονικής υποκατάστασης

Άμεση και πλήρης απαλλαγή από τις εξάψεις & τις εφιδρώσεις.

Ατροφίες

• Ανακούφιση από την δυσπαρευνία και το ουρηθρικό σύνδρομο.

• Βελτίωση της συχνουρίας και της ακράτειας ούρων.

• Αποφυγή υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων.

• Αποφυγή της μυϊκής ατροφίας.

• Προστασία έναντι της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Ψυχολογικά φαινόμενα

• Βελτίωση της ψυχικής διάθεσης και της μνήμης.

• Πρωτογενής ή δευτερογενής δράση.

Oστεοπόρωση

Η θεραπεία υποκατάστασης μειώνει την οστική απορρόφηση σε ηλικιωμένες γυναίκες (>70 έτη) και οι δείκτες της οστικής ανακύκλησης είναι χρήσιμοι στην αξιολόγηση της ανταπόκρισης της θεραπέιας.

Kαρδιαγγειακή νόσος

Η χορήγηση οιστρογόνων ή οιστρογόνων με προγεσταγόνα βελτιώνει τα επίπεδα των λιποπρωτεϊνών και μειώνει τα επίπεδα του ινωδογόνου χωρίς επιδράσεις στην ινσουλίνη ή στην αρτηριακή πίεση. Η χορήγηση μόνον οιστρογόνων αποτελεί το καλύτερο σχήμα για την ανύψωση των επιπέδων της HDL, αλλά το υψηλό ποσοστό υπερπλασίας του ενδομητρίου περιορίζει τη χορήγηση στις γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε ολική υστερεκτομία.

O μεταβολισμός των λιπιδίων και των υδατανθράκων δεν επηρεάζεται αρνητικά με την προσθήκη προγεστερινοειδούς στην θεραπεία υποκατάστασης, αλλά ορισμένες ευεργετικές μεταβολές ήταν μεγαλύτερες με την χορήγηση μόνον οιστρογόνων. Επίσης δεν επηρεάζεται ο πηκτικός μηχανισμός.

Η θεραπεία υποκατάστασης με οιστρογόνα μειώνει δραστικά τον καρδιαγγειακό κίνδυνο προκαλώντας ευνοϊκές μεταβολές στα επίπεδα των λιποπρωτεϊνών, στο μεταβολισμό της γλυκόζης και στους παράγοντες πήξης. Ρυθμίζοντας τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων, του παράγοντα VII και της πρωτεϊνης C, η προσθήκη ενός προγεσταγόνου θα ελαττώσει ακόμη περισσότερο τους κινδύνους.

Nόσος ALZHEIMER

Η χορήγηση οιστρογόνων σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορεί να καθυστερήσει την έναρξη και να μειώσει τον κίνδυνο της ν. Αlzheimer. Eίναι απαραίτητο να γίνουν προοπτικές μελέτες προκειμένου να καθοριστεί η δόση και η διάρκεια χορήγησης των οιστρογόνων που απαιτούνται για την επίτευξη αυτών των ωφελειών, καθώς και για την αξιολόγηση της ασφάλειας των οιστρογόνων σε ηλικιωμένες εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Υπερπλασία του ενδομητρίου

Ο κίνδυνος ανάπτυξης υπερπλασίας του ενδομητρίου είναι ανύπαρκτος σε γυναίκες που λαμβάνουν θεραπεία υποκατάστασης που περιλαμβάνει και προγεστερόνη.

Kαρκίνος του μαστού

Τα συνδυασμένα αποτελέσματα πολλών μελετών παρέχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η μετεμμηνοπαυσιακή θεραπεία με < 0,625 mg οιστρογόνα ημερησίως δεν αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να δικαιολογεί την άποψη ότι οι καλοήθεις νόσοι του μαστού αποτελούν αντένδειξη για τη θεραπεία υποκατάστασης. 

Η χορήγηση θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο δεν φαίνεται να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνο του μαστού σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Ωστόσο, εφόσον η χορήγηση θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο έχει μόλις πρόσφατα αρχίσει να επικρατεί, οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να αξιολογήσουν αν η συχνότητα του καρκίνου του μαστού θα μεταβληθεί μετά από πολλά χρόνια μετά την έναρξη της χορήγησης θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα & προγεσταγόνο, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών που κάνουν μακροχρόνια χρήση της θεραπείας.

O σχετικός κίνδυνος για καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που λαμβάνουν θεραπεία υποκατάστασης περισσότερο από 5 έτη είναι 1.35.

Οι καρκίνοι των γυναικών που ελάμβαναν θεραπεία υποκατάστασης ήταν μικροτέρου σταδίου απ’ ότι των μη χρηστριών.

Ο σχετικός κίνδυνος κατέρχεται στο 1.0 μετά από 5 χρόνια διακοπής της θεραπείας.

Αιμορραγία

Το 50% των γυναικών που λάμβαναν συνεχη συνδυασμένα σχήματα οιστρογόνου-προγεστερινοειδούς είχαν αμηνόρροια από την έναρξη της θεραπείας και η συχνότητα παρουσίασε την τάση να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.

Οι γυναίκες που λαμβάνουν διαδοχικά σχήματα είχαν ελάχιστες ακανόνιστες αιμορραγίες.

Ολική υστερεκτομία

• Ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα ενδομητρίου σταδίου Ι, όπως και με ενδομητριοειδείς όγκους της ωοθήκης συνιστάται να λαμβάνουν συνδυασμένη θεραπεία υποκατάστασης.

• Ασθενείς με ολική υστερεκτομία λόγο βαριάς ενδομητρίωσης συνίσταται θεραπεια ορμονικής υποκατάστασης.

• Η συνδυασμένη θεραπεία έχει καλύτερα αποτελέσματα στην Οστεοπόρωση.

• Οι γυναίκες με υπερτριγλυκεριδαιμία επιβάλλεται να λαμβάνουν συνδυασμένη θεραπεία.

Πότε δεν γίνεται χορήγηση θεραπειας ορμονικής υποκατάστασης

Σε ιστορικό:

1. Καρκινου μαστου

2. Καρκίνου ενδομητρίου

3. Θρομβοεμβολικών επεισοδίων με φλεβική ανεπάρκεια.

4. Ηπατική ενεργή νόσος

5. Αδιευκρίνηστη κολπική αιμόρροια.

Θεραπεία εμμηνόπαυσης

• Μη φαρμακολογική θεραπεια

Φυτοοιστρογόνα με δράση παρόμοια των οιστρογόνων αλλα σχετικά ασθενή συνδεση με τους οιστρογονικούς υποδοχείς. Υπαρχουν 3 βασικές κατηγορίες (ισοφλαβόνες ,λιγνάνες, κουμεστάνες) αλλά δεν εχει διευκρινιστεί η ακριβής δράση τους στο μαστό και στο ενδομήτριο.

• Φαρμακολογική θεραπεία

• Τροποποιητες των οιστρογονικων υποδοχέων (SERMS)

Συνδιάζουν οιστρογονική, προγεστερονική και ανδρογονική δράση ανάλογα με τον υποδοχέα στον οποίο δρούν.

• Θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης

Σκευάσματα ταβς από του στόματος, Δερματικά, Εμφυτεύματα δέρματος, Ρινικό εκνέφωμα, Κολπικές κρέμες δισκία ή δακτύλιοι.

• Πάντα η Θ.Ο.Υ. πρέπει να συνοδεύεται με συνχορήγηση CA και βιταμίνης D.

Παρακολούθηση των γυναικών που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση

• Ιστορικό και κλινική εξέταση (Γενική, γυναικολογική, μαστών).

• Λαμβάνεται Τεστ Παπανικολάου και συστήνεται να κάνει μαστογραφία, μέτρηση, οστικής πυκνότητας και βιοχημικος έλεγχος.

• Εντοπισμός του κυρίαρχου συμπτώματος.

• Ενημέρωση γιά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπειας ορμονικής υποκαταστασης.

Γιατί γίνεται εντοπισμος του κυρίαρχου συμπτώματος

Ετσι γίνεται η επιλογή του καταληλότερου σκευάσματος.

Αν το κυρίαρχο προβλημα είναι οι εξάψεις ή υπέρταση θα χορηγηθεί διαδερμικώς 17-β οιστραδιολη

Αν από το οικογενειακό ιστορικό αναφέρονται καρδαγγειακα νοσήματα, οστεοπορωση ή η ασθενης παρουσιάζει καταθληψη θεραπεια εκλογής ειναι από του στόματος χορήγηση συζευμένα οιστρογόνα.

Αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του ενδομητρίου, προτημάται το σκεύασμα που περιέχει συνθετικό προγεστερινοειδές.

Μεγάλη σημασία έχει ο τακτικός εργαστηριακός και απεικονηστικος επανελεγχος τής ασθενούς.

Ο γυναικολόγος έχει υποχρέωση να ενημερωση για τα υπερ και τα κατά της Θ.Ο.Υ. Η τελική όμως απόφαση ειναι της γυναίκας και μοιάζει με την αποφαση αν κάποια θέλει να ταξιδέψει με πλοίο ή με τρένο.

Νικήτας Σπίνος MD PhD

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών

Μαιευτήρας / Χειρουργός Γυναικολόγος

Ειδικευμένος στην Διαγνωστική Κολποσκόπηση

Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Τέως Ιατρός Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

Μέλος Ελ. Εταιρείας Υπερήχων Μαιευτικής & Γυναικολογίας

Μέλος Eλ. Εταιρείας Περιγεννητικής Ιατρικής

Ολα οσα πρεπει να γνωριζετε για την αποτριχωση µε laser

Η αποτρίχωση µε laser είναι ίσως η πλέον αξιόπιστη λύση για την αντιµετώπιση της ανεπιθύμητης τριχοφυΐας.

Επιπλέον, µε το laser µπορούν να δοθούν λύσεις και σε άλλα προβλήµατα, όπως λ.χ. οι χρωµατικές βλάβες. Ποιες λύσεις, λοιπόν, µπορεί να βρει κάποιος στο Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ και ποια διαδικασία ακολουθείται;

Οι βασικές ερωτήσεις
Πώς γίνεται η θεραπεία µε laser;
Το laser αποδίδει ενέργεια που απορροφάται από το θύλακα της τρίχας και στη συνέχεια µετατρέπεται σε θερµότητα. Η θερµότητα αυτή καταστρέφει την τρίχα σε περίπου 1 χιλιοστό του δευτερολέπτου!

Σε ποια σηµεία του σώµατος και του προσώπου µπορούµε να κάνουµε αποτρίχωση;
Σε όλα τα σηµεία του σώµατος και του προσώπου.

Το laser έχει αποτέλεσµα σε όλα τα είδη τριχών;
Ναι, αλλά το αποτέλεσµα και ο αριθµός των συνεδριών εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες. Οι µαύρες τρίχες αποκρίνονται καλύτερα από τις ανοιχτόχρωµες.

Είναι η αποτρίχωση µόνιµη;
Όλες οι τρίχες που καταστρέφονται κατά τη διάρκεια µιας θεραπείας καταστρέφονται  µόνιµα. Υπάρχει, όµως, ένα ποσοστό τριχών που βρίσκεται σε φάση ανάπαυσης κατά τη διάρκεια της πρώτης θεραπείας, το οποίο δε θα αποκριθεί. Γι’ αυτό σε κάποιες περιπτώσεις µπορεί να απαιτηθούν περισσότερες θεραπείες.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές;
Η θεραπεία µε laser είναι πρακτικά ανώδυνη. Μπορεί να παρατηρηθεί κάποιος ερεθισµός του δέρµατος, που ενδέχεται να διαρκέσει από µία ώρα µέχρι λίγα εικοσιτετράωρα. Επίσης, σπάνια παρατηρείται κάποιος υποχρωµατισµός ή υπέρχρωση του δέρµατος, γι’ αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση στον ήλιο αµέσως µετά τη θεραπεία.

Το Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ είναι από τα πλέον αξιόπιστα στο χώρο του, καθώς στηρίζεται κυρίως στην προσωπική επαφή και στη δηµιουργία σχέσης εµπιστοσύνης µε τον πελάτη. Παράλληλα, συνδυάζει την εφαρµογή ασφαλών και ανώδυνων µεθόδων και τη χρήση µηχανηµάτων laser τελευταίας τεχνολογίας. Κάθε µήνα διενεργούνται περισσότερες από 800 θεραπείες προσώπου και σώµατος για θεραπευτικούς και αισθητικούς λόγους. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στο νοσοκοµείο ΥΓΕΙΑ το 1997, ως µονάδα θεραπείας υπερτρίχωσης µε τη µεγαλύτερη πείρα στον ελληνικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατά τη διάρκεια των 15 χρόνων λειτουργίας του έχουν πραγµατοποιηθεί πάνω από 150.000 θεραπείες υπερτρίχωσης.

Οι θεραπείες
Στο Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ διενεργούνται θεραπείες:
υπερτρίχωσης προσώπου και σώµατος
ευρυαγγειών
σύσφιγξης προσώπου και σώµατος
χρωµατικών βλαβών (brown spots).

Η αποτελεσµατικότητα των θεραπειών κυµαίνεται σε ποσοστό 85% - 90%. Η θεραπεία υπερτρίχωσης µε laser αρχίζει από την ενηµέρωση του ασθενή. Αν πρόκειται για γυναίκα, ερευνάται το ενδοκρινολογικό και γυναικολογικό ιστορικό και, όταν χρειάζεται, υπάρχει συνεργασία µε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η αποτελεσµατικότητα της θεραπείας. Οι θεραπείες γίνονται σε όλα τα σηµεία του σώµατος και του προσώπου κάθε 40 - 60 ηµέρες και ο αριθµός τους εξαρτάται από την περιοχή, την ποιότητα της τρίχας, τα ορµονικά προβλήµατα και το χρώµα του δέρµατος.

Έχοντας πλέον αποκτήσει µεγάλη πείρα στη θεραπεία της υπερτρίχωσης µε laser, διαπιστώθηκε ότι τα αποτελέσµατα είναι καλύτερα:
Σε περιοχές λιγότερο ορµονοεξαρτώµενες (π.χ. πόδια, µπικίνι, µασχάλες, χέρια).
Σε περιοχές όπου προηγουµένως δεν έχει χρησιµοποιηθεί άλλη µέθοδος.
Σε άτοµα που συνδυάζουν ανοιχτόχρωµη επιδερµίδα και σκούρα τριχοφυΐα.
Όταν χρησιµοποιούνται υψηλά επίπεδα ενέργειας.

 Στις περιπτώσεις αυτές έχει παρατηρηθεί µείωση της τριχοφυΐας σε ποσοστό 80%.

Ο εξοπλισµός
Το Τµήµα διαθέτει µηχανήµατα που αποτελούν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τα χειρίζεται εξειδικευµένη χειρουργός ιατρός. Το µηχάνηµα που χρησιµοποιείται είναι το Laser Alexandrite και µε το ίδιο αντιµετωπίζουµε ευρυαγγείες προσώπου καθώς και χρωµατικές βλάβες που εµφανίζονται λόγω ηλικίας, ορµονικών διαταραχών ή υπερέκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία.
Τα τελευταία δύο χρόνια µε το καινούργιο µηχάνηµα Laser Yag προχωρούµε σε θεραπείες αισθητικής προσώπου και συγκεκριµένα στην ενίσχυση του περιγράµµατος και στην εξάλειψη ρυτίδων. Και οι δύο θεραπείες διενεργούνται µε ενεργοποίηση του κολλαγόνου.
Οι θεραπείες αυτές προσφέρουν νεανική όψη, αίσθηση ξεκούρασης και λάµψης στο πρόσωπο και επαναλαµβάνονται κάθε 15 ηµέρες για 5 φορές. Το αποτέλεσµά τους εξαρτάται από τον τύπο του δέρµατος, την ηλικία του ατόµου και γενικά τη φυσική του κατάσταση. Γι’ αυτό το λόγο οι θεραπείες αυτές ξεκινούν από την ενηµέρωση της πρώτης συνάντησης που έχετε µε την ιατρό.
Το µηχάνηµα Laser Yag που χρησιµοποιούµε ανήκει στα επεµβατικά laser, προκαλεί τραύµα χωρίς επιδερµική βλάβη, µε συνέπεια την αναδιάρθρωση και την αύξηση του κολλαγόνου, ενώ συγχρόνως δεν αναστέλλονται οι δραστηριότητες τις οποίες έχει το άτοµο λόγω του ότι δεν χρειάζεται χρόνος ανάρρωσης.

Το Τµήµα Laser Θεραπείας Υπερτρίχωσης του ΥΓΕΙΑ ξεχωρίζει γιατί:
H συνεχής παρακολούθηση των θεραπειών γίνεται από µία µόνο υπεύθυνη ιατρό, της οποίας η πείρα στο χώρο των laser ξεπερνά τη δεκαετία.
Εφαρµόζονται θεραπείες ανώδυνες και ασφαλείς, που δεν επιφέρουν επιπλοκές και γίνονται σε σύντοµο χρονικό διάστηµα.
Χρησιµοποιούνται σύγχρονα µηχανήµατα Laser Alexandrite και Laser Yag.
Συνεργάζεται µε αντίστοιχα τµήµατα στην Αγγλία και στη Ρωσία για τη µεταφορά γνώσεων και εµπειριών.
Πηγή: www.hygeia.gr

ΣΠΥΡΑΝΤΗ ΜΑΡΙΝΑ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΙΑΤΡΟΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ LASER ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ «ΥΓΕΙΑ»

Αρθροσκοπηση ισχιου: Μια νεα ελαχιστα επεμβατικη θεραπευτικη προσεγγιση των παθησεων του ισχιου

Η κατ΄ισχίον διάρθρωση, είναι μία άρθρωση πολύ καλά προστατευμένη, με τη μηριαία κεφαλή να εμπεριέχεται εντός της κοτύλης, προσφέροντας μεγάλο εύρος κίνησης και σταθερότητα στην άρθρωση. Η προστασία αυτή ενισχύεται από ισχυρούς συνδέσμους και τον αρθρικό θύλακο. Επιπροσθέτως, συμπαγείς μυϊκές μάζες και τενόντιες προσφύσεις αυξάνουν έτι περαιτέρω, την προστασία της.

Από την πρώτη αρθροσκόπηση του γόνατος, το 1918 από τον Takagi, μέχρι την αρχή της σύγχρονης αρθροσκόπησης με το αρθροσκόπιο του Watanabe το 1959, η μοναδική προσπάθεια για εκ των έσω διερεύνηση της κατ΄ισχίον διάρθρωσης, πραγματοποιήθηκε από τον Burman το 1931 σε πτωματικό παρασκεύασμα. Από τότε, πολλές προσπάθειες αρθροσκόπησης του ισχίου πραγματοποιήθηκαν, ώστε το 1985 να θεωρείται ουσιαστικά, η χρονολογία έναρξής της.

Η τεχνική της αρθροσκόπησης, βελτιώθηκε και επέτρεψε την αύξηση των θεραπευτικών δυνατοτήτων, με έμφαση σε βλάβες του επιχειλίου χόνδρου, την πρόσκρουση του μηριαίου επί της κοτύλης, την υμενίτιδα του ισχίου, τις χόνδρινες βλάβες, την άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής και την οστεοαρθρίτιδα ή τα ελεύθερα σώματα της άρθρωσης, τη σηπτική αρθρίτιδα, μετά ολική αρθροπλαστική ισχίου, αδιευκρίνιστο άλγος ισχίου καθώς και παθήσεις του παιδικού και εφηβικού ισχίου, με σκοπό την επίλυση προβλημάτων σε νέους ως επί το πλείστον ασθενείς, που ήταν δυσεπίλυτα έως σήμερα, μεταθέτοντας στο απώτερο μέλλον ή εξαλείφοντας την πιθανότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας, που απαιτεί ολική αρθροπλαστική του ισχίου.

Τα συμπτώματα, που θα οδηγήσουν τον ασθενή στον ιατρό, είναι το επίμονο άλγος στη βουβωνική χώρα, - «ελιά» στην καθομιλουμένη -, με αντανάκλαση στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού. Το άλγος αυτό μπορεί να είναι μετά από καταπόνηση ή και σε ηρεμία, με αδυναμία του ασθενούς να κάμψει το ισχίο του για να φορέσει τα υποδήματά του. Επίσης εμφανίζεται χωλότητα κατά τη βάδιση και δυσχέρεια να εισέλθει και να εξέλθει από αυτοκίνητο καθώς και άλγος κατά την έγερση και την έναρξη της βάδισης.

Η αρθροσκόπηση του ισχίου, είναι μία θεραπευτική και σπανίως μόνο διαγνωστική μέθοδος , που πραγματοποιείται με περιοχική ή γενική αναισθησία, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο και με έλξη στο πάσχον σκέλος, όπου μέσω τριών ή τεσσάρων οπών διαμέτρου ενός εκατοστού επιτυγχάνουμε την αποκατάσταση των υπαρχόντων βλαβών.

Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς επιτρέπει την άμεση έγερσή του και τη χρήση βακτηριών για μικρό χρονικό διάστημα. Η νοσηλεία του ασθενούς είναι μία ημέρα, ενώ δεν απαιτείται η μετάγγιση αίματος, όπως συνήθως συμβαίνει στην ανοικτή χειρουργική του ισχίου. Την επέμβαση, ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης.

Όπως με την αρθροσκοπική χειρουργική του γόνατος την δεκαετία του ΄80 και του ώμου την δεκαετία του ΄90 η αρθροσκόπηση του ισχίου, ανοίγει νέες θεραπευτικές οδούς στους Ορθοπαιδικούς χειρουργούς, οι οποίοι και στη χώρα μας κάνουν βήματα προόδου σε αυτό το νέο απαιτητικό αρθροσκοπικό πεδίο, προσφέροντας λύσεις σε ασθενείς με ελάχιστη παρεμβατική μέθοδο και ταχύτερη αποκατάσταση σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική του ισχίου.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Κ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΟΡΘΟΠΑΙ∆ΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Στρατιωτικός Ιατρός Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Αρθροσκόπησης και Αθλητικών Κακώσεων Μέλος International Cartilage Repair Society (ICRS)

Laser Προστατεκτομη

Επιλεκτική φωτοεξάχνωση του προστάτη με υψηλής ισχύος ΛΕΙΖΕΡ συστήματα

Α. Diode laser

1. Το γνωστό ως Limmer εγκεκριμένο υψηλής ισχύος diode laser αποτελεί καινοτόμο λέιζερ ειδικά για τη θεραπεία των παθήσεων του προστάτη. Η απελευθέρωση περισσότερων από 200 Watt ενέργεια στον ιστό καθώς και το πρωτοποριακό σύστημα LFD Advanced mode του δίνουν μεγάλες δυνατότητες και προσθέτουν και άλλες δυνατότητες εκτός από τη θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτου (BPH), όπως είναι:

ή αντιμετώπιση των όγκων της ουροδόχου κύστης,

ή διάνοιξη των στενωμάτων της ουρήθρας,

ή εξάχνωση των κονδυλωμάτων ουρήθρας,

ή διενέργεια μεατοτομής (διάνοιξη έξω στομίου ουρήθρας),

αλλά και ή διενέργεια  πολλών άλλων επεμβάσεων.

Μερικές από τις αναβαθμισμένες λειτουργίες του που καθιστούν αυτό το λέιζερ ιδιαίτερα πρακτικό είναι:

-Η καινοτόμος λειτουργία Αdvanced LFD mode, ιδίως για τη θεραπεία της  Καλοήθους υπερπλασίας του προστάτου

-Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ίνες ευθείας και πλαγίας εκπομπής  λέιζερ.

-Είναι πιο εύκολο στη χρήση μηχάνημα συγκριτικά με παλαιότερα συστήματα.

-Επιτυγχάνει πολύ καλό έλεγχο της αιμορραγίας κατά την διάρκεια της επέμβασης και έτσι η καλή αιμόσταση οδηγεί σε ταχύτερη επέμβαση και σε συντομότερη μετεγχειρητική αποκατάσταση.

B. GreenLight High Performance System (HPS) laser

• Στην Επιλεκτική Φωτοεξάχνωση του Προστάτη (PVP), το τελευταίο διάστημα χρησιμοποιείται το GreenLight  High Performance System (HPS), ένα ειδικό laser υψηλής ισχύος. Μέσω μιας οπτικής ίνας πλάγιας εκπομπής η οποία εισέρχεται διουρηθρικά μέσω κυστεοσκόπησης, το GreenLight PV λέιζερ εξαχνώνει με ταυτόχρονη απορρόφηση  τον προστατικό ιστό με τρόπο απόλυτα ελεγχόμενο.   

Η μεγάλη επιτυχία της μεθόδου PVP, οφείλεται στη χρήση του ειδικού τύπου  λέιζερ KTP/532 εκπομπής ισχύος πράσινου φωτός, το οποίο απορροφάται επιλεκτικά και με μεγάλη ισχύ από τά αιμοφόρα αγγεία  του ιστού τού προστατικού αδενώματος, επιτυγχάνοντας άμεση εξάχνωση του υπερτροφικού προστάτη με ταυτόχρονη πολύ καλή αιμόσταση.

Πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι:

- O πολύ καλός έλεγχος της αιμορραγίας και ως έκ τούτου απουσία αιματουρίας και γρήγορη απαλλαγή από τον καθετήρα μετεγχειρητικά,  ίσως και λιγότερο από μια ημέρα.

- Δεν προκαλεί νέκρωση του υποκείμενου ιστού, έτσι δεν υπάρχουν ανεπιθύμητες  παρενέργειες  μετεγχειρητικά.  

- Ο ασθενής αποχωρεί συνήθως μετά από λίγες ώρες έως και μετά 1ημέρα μετά την επέμβαση.

– Μπορεί να εφαρμοσθεί ακόμα και σε εξωτερικούς ασθενείς όταν η γενική κατάσταση του ατόμου το καθιστά επιτρεπτό.

- Επιτυγχάνει άμεση και ανακούφιση από τα συμπτώματα με ελάχιστα  ερεθιστικά συμπτώματα. Ήπιο καύσος στην ούρηση είναι το μοναδικό ενόχλημα που διαρκεί μερικές ημέρες και αντιμετωπίζεται με ήπια αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη.Ταχεία ανάρρωση. Ο ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές δραστηριότητες εντός ελαχίστων ημερών.

- Δεν έχει περιορισμό στο μέγεθος του αδένα, ή επέμβαση γίνεται με χρήση μέθης και επισκληριδίου αναισθησίας ή φυσικά και γενικής αλλά πρακτικά περιορισμένης και εφαρμόζεται και σε ασθενείς κάτω από αντιπηκτική αγωγή.         

- Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοσθεί και μετά από άλλες διουρηθρικές μεθόδους  προστατεκτομής πού έχουν αποτύχει.  

Σύγκριση αποτελεσμάτων μεταξύ των 2 συστημάτων Λέιζερ στην καθημερινή ενδοσκοπική χειρουργική

Τά δύο συστήματα λέιζερ αξιολογήθηκαν προκειμένου  να συγκρίνουν τα αποτελέσματα των, στην ενδοσκοπική χειρουργική εφαρμογή τους, στη θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη (ΚΥΠ). Οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία με τη χρήση είτε του GreenLight HPS λέιζερ (n = 84) ή τού διοδικού laser (n = 55) σε μια προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη.Τα στοιχεία της μελέτης συμπεριέλαβαν το σκόρ τού διεθνούς δείκτη προστατικών Συμπτωμάτων (IPSS), τήν μέγιστη ταχύτητα ροής (Qmax), το μετά την ούρηση υπόλειμμα (PVR), και το σκορ τής ποιότητας ζωής (Qols) και καταγράφηκαν κατά την έναρξη της θεραπείας  αλλά και στον 1ο, 6ο και 12ο μήνα μετά την θεραπεία.      

                                

Αποτελέσματα

Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στην IPSS, Qmax, PVR, και QoLs  σε κάθε ομάδα λέιζερ στο 1ο, 6ο και 12ο μήνα σε σχέση με την αρχική τιμή.Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά σε καμία από αυτές τις παραμέτρους σε όλο το  διάστημα της συνεχούς παρακολούθησης μεταξύ των δύο ομάδων των ασθενών. Το διοδικό λέιζερ δείχνει ελαφρά καλύτερη αιμοστατική συμπεριφορά σε σύγκριση με το λέιζερ GreenLight HPS. Η μετεγχειρητική επιτακτική ακράτεια και τά ερεθιστικά ενοχλήματα φαίνεται να  είναι ελαφρώς  πιο έντονα μετά από προστατεκτομή με το διοδικό λέιζερ. Όλες  οί  άλλες μη σημαντικές  κατά τά άλλα παρενέργειες  ήταν συγκρίσιμες  και για τις δύο διαδικασίες.

Συμπέρασμα

Από την καθημερινή κλινική εμπειρία της ενδοσκοπικής χειρουργικής του προστατικού αδενώματος είτε την προσωπική είτε και των διαφόρων μελετών όπως αυτή  πού αναφέρεται ανωτέρω, η  μεγάλη επιτυχία  στην αφαίρεση του υπερπλαστικού  ιστού  με την χρήση  των 2 αυτών συστημάτων είναι ότι γίνεται σχεδόν αναίμακτα, πολύ γρήγορα σχετικά με την συνήθη διουρηθρική, αποφεύγονται κίνδυνοι διεγχειρητικοί (όπως το σύνδρομο της κλασσικής διουρηθρικής προστατεκτομής ή ο σπασμός του θυροειδούς νεύρου ή και διάτρηση προστατικής κάψας), αλλά κυρίως περιορίζονται σημαντικά οι μετεγχειρητικές παρενέργειες (ακράτεια ούρων ή μεγάλες αιμορραγίες ή στυτική δυσλειτουργία) και  συντομεύεται  πολύ ο χρόνος νοσηλείας αφού στο πλείστο των περιπτώσεων δεν ξεπερνά  το ένα 24ωρο.

Παύλος Α, Γεωργιάδης

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ ΑΝΔΡΟΛΟΓΟΣ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Διαμαγνητικη Αντλια Φυσικοθεραπειας

ΔΙΑΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΤΗΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΜΟΡΙΩΝ - ΔΙΑΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΛΙΑ

Ισχυρός παλμικός μαγνήτης 2 Tesla (20.000 Gauss !) - 7 Hz

Ενεργοποιεί την διαμαγνητική ιδιότητα των υγρών (αντίθετη μαγνητική πόλωση στην παρουσία ισχυρού μαγνητικού πεδίου)

και τα απωθεί βίαια από την περιοχή όπου εφαρμόζεται.

Απομακρύνει το οίδημα από μερικά λεπτά, έως 2-3 συνεδρίες, ανάλογα με την βαρύτητα του περιστατικού, παροχετεύοντας το υγρό στο λεμφικό σύστημα.

Προωθεί την δραστική ουσία φαρμάκων (υπό μορφή υγρού, gel ή αλοιφής) εντοπισμένα και σε βάθος μέχρι 7 εκατοστά εντός του σώματος χωρίς διάχυση (λόγω απουσίας ηλεκτρικής πόλωσης) και κατά το 95% της δραστικής ουσίας.

Προκαλεί έντονη ανάδευση (spin) στο ενδοκυττάριο υγρό, ενεργοποιώντας τις χημικές δραστηριότητες του κυττάρου, με αποτέλεσμα την αναζωογόνησή του και ως εκ τούτου, 

την ταχεία και απολύτως φυσιολογική αποκατάσταση των τραυμάτων.

Διαθέτει σύστημα Ενεργειακής Μεταφοράς μέσω Ραδιοσυχνοτήτων (εξελιγμένη μορφή της κοινής διαθερμίας RF)

“Προσαρμοζόμενη Ενδοθερμία, Πυκνωτικής / Ωμικής μορφής” (T.E.Ca.R.Ad ) με ισχυρή δράση σε μαλακούς και σκληρούς ιστούς κατ' επιλογή, διαχέοντας την θερμότητα από το εσωτερικό της περιοχής προς την επιδερμίδα, με σκοπό την αύξηση του αναλγητικού αποτελέσματος, καθώς και της ταχύτητας ανάκαμψης των ιστών. 

Δημιουργεί εντονότατη ενδογενή, ισότροπο, κυτταρικού τύπου βιοδιέγερση, σε γραμμικούς και λείους μυς, νευρώνες και κύτταρα, κατ' επιλογή.

Θεραπεία 

Ανώδυνη, απολύτως Ασφαλής, Στοχευμένη. 

θεραπεία με υπερπαλμικά μαγνητικά πεδία υψηλής έντασης ενδείκνυται στην:

Ορθοπεδική και Τραυματολογία:

Σκελετικές κακώσεις, τραύματα και εκφυλιστικές βλάβες, σχηματισμός οστικού πόρου, κατάγματα και ψευδοαθρίτιδες.

Αθλητιατρική:

Τενοντίτιδες, μώλωπες, κράμπες, διαστρέμματα.

Ρευματολογία:

Ρευματικές παθησεις και φλεγμονές.

Φυσιατρική και Αποκατάσταση:

Σε όλες τις βασικές ενδείξεις τόσο για την πρόληψη όσο και για τη θεραπεία.

Δερματολογία:

Σε εκτεθείμενες κακώσεις του δέρματος (πληγές και έλκη).

Επιτάχυνση των διαδικασιών αναπαραγωγής ιστών.

Νευρολογία:

Σε παθήσεις τόσο φλεγμονώδεις όσο και εκφυλιστικές, τα μαγνητικά πεδία υψηλής έντασης επηρεάζουν τον ερεθισμό νευροκινητικής πλάκας και την αξονικλη αποφυάδα των νευρώνων.

ΩΡΛ:

Σε καταστάσεις φλεγμονής όπως αμυγδαλύτιδες και ιγμορίτιδα.

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΑΝΛΙΑΣ CTU - Mega 18

Εκφυλιστική αρθροπάθεια

Περιαθρίτιδα

Ισχιακή νευραλγία

Πόνοι μέσης - Δισκοπάθεια

Συσπάσεις - Μυϊκά τραύματα

Ινομυαλγίες

Δερματικου μώλωπες

Μυϊκοί μώλωπες

Μώλωπες αρθρώσεων - Τενόντων

Διαστρέμματα τύπων I-II-III

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Φλεγμονή σάκου τένοντα

Πόνοι βουβωνικής χώρας

Επικονδυλίτιδα

Τενοντίτιδα

Σκελετικές κακώσεις (τραυματικές και εκφυλιστικές)

Οστικός πόρος

Κατάγματα

Ψευδοαρθρώσεις

Παραμόρφωση συνδέσμων

Ρευματικές φλεγμονώδεις και οιδηματικές παθήσεις

Εκτεθείμενες δερματικές κακώσεις (Πληγές και έλκη)

Επιτάχυνση διαδικασίας αναπαραγωγής των ιστών

Ιγμορίτιδα εν τη γενέσει - αμυγδαλύτιδα

Ερεθισμός της νευροκινητικής πλάκας και της αξονικής αποφυάδας των νευρώνων.

Το σύστημα πεδίων  DIA της Διαμαγνητικής Αντλίας CTU Mega 18, μέσω της χρήσης καινοτόμων ηλεκτρικών στοιχείων και λογισμικού για την ασφαλή λειτουργία, δίνει τη δυνατότητα της κατασκευής μίας επαναστατικής συσκευής για την παροχή και μεταφορά ενεργών μορίων εντός των δερματικών ιστών, πράγμα αδύνατο μέχρι πρότινως.

Οι διάφορες παραλλαγές στο σύστημα, δίνουν τη δυνατότητα της κάλυψης όλων των πεδίων της Ιατρικής με επέκταση στην αθλητική αποκατάσταση και στην αισθητική ιατρική.

Θεοφάνης Θ. Μουντζούρης

ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ

Κέντρο Φυσικοθεραπείας "Physiof"

Νευροχειρουργικη

Η Νευροχειρουργική είναι η ιατρική ειδικότητα, η οποία ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση, την χειρουργική θεραπεία και την αποκατάσταση παθήσεων που προσβάλλουν οποιοδήποτε τμήμα του νευρικού συστήματος,εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός, περιφερικά νεύρα και δευτερεύοντως, παθήσεων που αφορούν τα εξωκράνια αγγεία του εγκεφάλου.

Στη σύγχρονη διαγνωστική και θεραπευτική της νευροχειρουργικής χρησιμοποιούνται τεχνικές της νευροακτινολογίας  όπως η υπολογιστική αξονική τομογραφία (ΥΑΤ ή CT - από τα αρχικά του αγγλικού όρου computed tomography), η μαγνητική συντονιστική τομογραφία (ΜΣΤ ή MRI - magnetic resonance imaging), η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίου (ΤΕΠ ή PET - positron emission tomography), η μαγνητοεγκεγαλογραφία (ΜΕΓ ή MEG - magnetoencephalography) και η στερεοταξία. Σε ορισμένες νευροχειρουργικές επεμβάσεις χρησιμοποιείται διεγχειρητικός μαγνητικός τομογράφος και λειτουργική μαγνητική τομογραφία.

Σε πολλούς τομείς της νευροχειρουργικής χρησιμοποιούνται, επίσης, μικροχειρουργικές τεχνικές. Για τη χειρουργική παράκαμψη της έξω με την έσω καρωτίδα είναι απαραίτητη η χρήση της αγγειακής μικροαναστόμωσης. Ο αποκλεισμός των εγκεφαλικών ανευρυσμάτων γίνεται με τη βοήθεια χειρουργικού μικροσκοπίου. Η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, (όπως η μικροδισκεκτομή και η τοποθέτηση τεχνητών δίσκων), βασίζεται σε παρόμοιες τεχνικές.

Οι νευροχειρουργοί μετέρχονται ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές με τη χρήση νευροενδοσκοποίου. Αυτές περιλαμβάνουν για παράδειγμα την ενδοσκοπική διαρρινική προσπέλαση που χρησιμοποιείται για όγκους της υποφύσεως, για κρανιοφαρυγγιώματα, χορδώματα και για την αποκατάσταση διαφυγών του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ). Το ενδοσκόπιο, ακόμη, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία παθήσεων των κοιλιών του εγκεφάλου, όπως η κολλοειδής κύστη και η νευροκυστικέρκωση, αλλά και υποβοηθητικά στην παροχέτευση αιματωμάτων και στη νευραλγία τριδύμου. Η ενδοσκοπική κοιλιοστομία αποτελεί επί συγκεκριμένων ενδείξεων εναλλακτική μέθοδο αντιμετώπισης της υδροκεφαλίας.

Η αποκατάσταση κρανιοπροσωπικών δυσμορφιών και διαταραχών της ομαλής κυκλοφορίας του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, πραγματοποιείται από τους νευροχειρουργούς και κατά περίπτωση από τους πλαστικούς χειρουργούς. Ελλείμματα του οστικού κρανίου αποκαθίστανται με κρανιοπλαστική.

Οι νευροχειρουργοί σε συνεργασία με τους ακτινοθεραπευτές ειδικεύονται στη Στερεοτακτική Ακτινοχειρουργική για να θεραπεύσουν όγκους και αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες. Χρησιμοποιούνται ακτινοχειρουργικές τεχνικές όπως το Gamma knife (ακτινοχειρουργική με ακτίνες γ) και το Cyberknife (ρομποτική ακτινοχειρουργική).

Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί στη νευροχειρουργική οι απεικονθστικά υποβοηθούμενες επεμβάσεις, όπως οι ενδαγγειακές για τη θεραπεία ανευρυσμάτων, αρτηριοφλεβωδών δυσπλασιών, στένωσης της καρωτίδος, εγκεφαλικών επεισοδίων, δυσπλασιών του νωτιαίου μυελού και του αγγειόσπασμου. Χρησιμοποιούνται τεχνικές αγγειοπλαστικής, τοποθέτησης ενδαγγειακών πλεγμάτων (stenting), εμβολισμού, αναρρόφησης θρόμβων και η διαγνωστική αγγειογραφία. Παρόμοιες, αλλά όχι ενδαγγειακές, επεμβάσεις είναι η κυφοπλαστική και η σπονδυλοπλαστική.

Dr. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΤΣΕΛΑΣ, MD

ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Επιμελητής Α' Νοσοκομείου ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ

Μετεκπαιδευθείς στην Μεγάλη Βρετανία

ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ (EVAR - TEVAR)

Ελάχιστα επεμβατική ενδαγγειακή αποκατάσταση Ανευρυσμάτων Κοιλιακής Αορτής, λαγονίων αρτηριών (EVAR) ή Θωρακικής Αορτής (TEVAR).

Τα Ανευρύσματα των αρτηριών είναι τοπικές διευρύνσεις του τοιχώματος των αγγείων. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνες καταστάσεις, διότι δεν παρουσιάζουν συνήθως συμπτώματα και επομένως μένουν συχνά αδιάγνωστες, αλλά τυχόν ρήξη τους οδηγεί σε ακατάσχετη αιμορραγία και αιφνίδιο θάνατο.

Για να αντιμετωπίσουμε τα ανευρύσματα μεγάλων αρτηριών, τοποθετούμε ειδικά μοσχεύματα (stent grafts), που αποτρέπουν την εξέλιξη της διάτασης. Έτσι, αποκλείουμε τα ανευρύσματα της κοιλιακής αορτής, των λαγονίων αρτηριών (EVAR), ή της θωρακικής αορτής, κυρίως της κατιούσας (TEVAR), όταν χρειάζεται. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται με αρχική τοποθέτηση ειδικών συρμάτων και καθετήρων. Η εφαρμογή τους γίνεται, υπό τοπική ή περιοχική αναισθησία με μικρές τομές στους μηρούς (μηροβουβωνική χώρα) ή ακόμη και χωρίς τομές (διαδερμικά). Με τη βοήθεια λοιπόν αυτών των συρμάτων και καθετήρων προωθούμε και τοποθετούμε το μόσχευμα, είτε στην ακτινολογική μονάδα με τον αγγειογράφο, είτε στο χειρουργείο με ειδικό ακτινολογικό μηχάνημα (C-ARM), ή ακόμη καλύτερα σε ειδικά διαμορφωμένες χειρουργικές αίθουσες (αγγειοχειρουργική suite).

Με αυτή την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο μπορούμε πλέον να θεραπεύσουμε ασθενείς με ανευρύσματα, που άλλοτε θα χρειάζονταν μία μεγάλη, εξαιρετικά βαρεία, επέμβαση υπό γενική αναισθησία και πιθανότατα νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας (Μ.Ε.Θ.).

Με τις ενδαγγειακές μεθόδους, μπορούμε επίσης να δίνουμε λύσεις σε πλείστες περιπτώσεις αγγειοχειρουργικών παθήσεων, όπως στις στενώσεις ή αποφράξεις αρτηριών (αγγειοπλαστική με μπαλόνι και με ή χωρίς τοποθέτηση νάρθηκα), ή ακόμη και στους κιρσούς σκελών με laser (laser ablation) ή άλλες ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους (RF-VNUS, Clari Vein, Vena Seal). Τα περιστατικά αυτά λοιπόν αντιμετωπίζονται πολύ πιο εύκολα, και οι ασθενείς, χωρίς μεγάλη επιβάρυνση του οργανισμού, συνήθως επιστρέφουν στις δραστηριότητές τους άμεσα ή σε λίγες ημέρες.

Dr. ΜΑΡΙΟΣ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑΣ, MD, PhD, FICA

ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ - ΘΩΡΑΚΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Διευθυντής Αγγειοχειρουργικού Τμήματος Κλινικής Γαβριλάκη “IASIS”, Χανιά Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών τέως Αναπληρωτής Διευθυντής Πανεπιστημιακής Αγγειοχειρουργικής Κλινικής, “ΛΑΪΚΟ” Νοσοκομείο Αθηνών

τέως Συντονιστής Διευθυντής Κλινικής Θώρακος - Αγγείων Γ.Ν. Χανίων “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Research Fellow Frank E. Fitzsimmons Experimental Surgery Complex, Pontiac, MΙ. USA

Οστεοπορωση

Οστεοπόρωση ως γνωστόν ορίζεται η μείωση της οστικής μάζας και η διαταραχή της ποιότητας του οστού που οδηγούν σε μείωση της οστικής αντοχής με αποτέλεσμα αυξημένη ευθραυστότητα των οστών και κατάγματα.

Η οστεοπόρωση είναι πάθηση με σημαντική νοσηρότητα και με ιδιαίτερες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις λόγω των οστεοπορωτικών καταγμάτων, ιδιαίτερα σε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει. Την τελευταία δεκαετία η οστεοπενία και η οστεοπόρωση παρουσιάζουν τεράστιο κλινικό ενδιαφέρον και μελετώνται σε βάθος σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο, τόσο ως προς την έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη - μελετώντας το «μοντέλο» της ρύθμισης του οστικού μεταβολισμού - όσο και ως προς την θεραπεία σε περιπτώσεις εγκατεστημένης νόσου.

Σκοπός μας είναι μέσω της ιστοσελίδας αυτής να σας ενημερώσουμε σχετικά με την πάθηση της οστεοπόρωσης, να σας βοηθήσουμε να κατανοήσετε τις βασικές έννοιες και παράλληλα να σας διδάξουμε την πρόληψη ή τη σύγχρονη θεραπευτική της προσέγγιση στηριζόμενοι στα Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα "gold standard" πρωτόκολλα.

Η Οστεοπόρωση είναι η πάθηση εκείνη όπου μειώνεται η πυκνότητα (density) και διαταράσεται η ποιότητα (quality) του οστού, με αποτέλεσμα να μειώνεται η οστική αντοχή και να αυξάνεται η ευθραυστότητα και τα κατάγματα, ιδίως στη σπονδυλική στήλη, στον καρπό, στο ισχίο και στη λεκάνη.

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι σημαντικός παράγοντας αύξησης της νοσηρότητας και της θνητότητας στις ηλικίες αυτές.

Έχει παρατηρηθεί παγκοσμίως, ότι γυναίκες ηλικίας άνω των 45 ετών, επισκέπτονται συχνότερα τις υγειονομικές υπηρεσίες και τους ορθοπαιδικούς λόγω οστεοπόρωσης και των επιπλοκών της, σε σχέση με άλλες παθήσεις όπως διαβήτη, ισχαιμία μυοκαρδίου ή καρκίνο του μαστού.

Επιπλέον έχει εκτιμηθεί ότι μόνο ένα στα τρία σπονδυλικά κατάγματα εμφανίζουν κλινική συμπτωματολογία έντονη, ώστε να οδηγήσουν τον ασθενή στον ιατρό.

ΑΙΤΙΑ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ - ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ

Ποικίλοι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί συμμετέχουν στην απώλεια οστικής πυκνότητας και την εμφάνιση αρχικά οστεπενίας και ακολούθως οστεοπόρωσης.

Οι πιο συχνοί αιτιολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν σε οστεοπόρωση είναι:

1)   η μη επίτευξη της ιδανικής κορυφαίας οστικής μάζας (επιτυγχάνεται στην 3η δεκαετία της ζωής του ανθρώπου) και για διαφορετικούς λόγους όπως αναφέρεται ακολούθως 

2)   η αυξημένη οστική απώλεια λόγω μείωσης των ορμονών του φύλου (η μείωση των οιστρογόνων στις γυναίκες είναι η βασική αιτία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης).

3)   Γενετικοί παράγοντες – Κληρονομικότητα

4)   Τρόπος ζωής – συνήθειες/έξεις (καθιστική ζωή, αποχή από άσκηση, κάπνισμα, μεγάλη κατανάλωση οινοπνευματωδών)

5)   Διατροφικές συνήθειες (κατανάλωση γαλακτοκομικών κ πράσσινων λαχανικών) 

6)   Ορμονολογικές διαταραχές (υπερθυρεοειδισμός, σακχαρώδης διαβήτης) 

7)   Φάρμακα

Όπως και τόσες άλλες συστηματικές παθήσεις, ομοίως και η οστεοπόρωση μπορεί να είναι πρωτοπαθής (αγνώστου αιτιολογίας) ή δευτεροπαθής (όπου ενοχοποιείται συγκεκριμένο αίτιο για την γένεσή της όπως δευτεροπαθής υπεπαραθυρεοειδισμός, υπογοναδισμός, υπερθυρεοειδισμός, λήψη κορτικοστεροειδών > 3 μήνες, ακινητοποίηση σε γύψο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η πρωτοπαθής οστεοπόρωση εμφανίζεται με δύο τύπους:  

1.   Μετεμμηνοπαυσιακή ή τύπος Ι που εμφανίζεται σε νέες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες 50-65 ετών. Προσβάλει κυρίως το σπογγώδες οστούν -ιδιαίτερα τα σπονδυλικά σώματα και οφείλεται σε υπερλειτουργία των οστεοκλαστών λόγω μείωσης των ορμονών του φύλου (οιστρογόνων). Η αναλογία προσβολής γυναικών/ανδρών είναι 6/1.

2.   Γεροντική  ή τύπος ΙΙ που εμφανίζεται πάνω από την ηλικία των 70. Προσβάλει το φλοιώδες οστούν, κυρίως του ισχίου (διατροχαντήρια και υποκεφαλικά κατάγματα) και οφείλεται σε υπολειτουργία των οστεοβλαστών λόγω συνήθως αύξησης της παραθορμόνης ή μείωσης της βιταμίνης D. Η αναλογία γυναικών/ανδρών είναι 2/1.

Ως προς τη δευτεροπαθή οστεοπόρωση οι συνηθέστεροι αιτιολογικοί παράγοντες είναι:

1. Φάρμακα

Γλυκοκορτικοειδή. Η συχνότερη αιτία δευτεροπαθούς οστεοπόρωσης, λόγω αύξησης των ενδογενών (σύνδρομο Cushing) ή εξωγενών κορτικοειδών (φάρμακα ›3 μήνες).

Θυροξίνη

Αντιεπιληπτικά

Κυτταροτοξικά

Ανοσοκατασταλτικά

Αντισυλληπτικά

2. Γενετικά Νοσήματα:

Ατελής οστεογένεση, αιμοσφαιρινοπάθειες, θαλασσαιμίες, αιμοχρωμάτωση, υποφωσ-φατασία.

3. Διαταραχές του μεταβολισμού του ασβεστίου:

Υπερασβεστιουρία, ανεπάρκεια βιταμίνης D.

4. Ενδοκρινικές παθήσεις:

Σύνδρομο Cushing, υπογοναδισμός, υπερθυρεοειδισμός, σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι, πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός.

5. Νοσήματα του γαστρεντερικού:

Χρόνια ηπατική νόσος, σύνδρομα δυσαπορρόφησης (κοιλιοκάκη, νόσος Crohn), ολική γαστρεκτομή.

6. Λοιπές παθήσεις:

Πολλαπλούν μυέλωμα, λέμφωμα και λευχαιμία, νευρογενής ανορεξία, ρευματοειδής αρθρίτιδα, χρόνια νεφρική νόσος.

7. Τοπική οστεοπόρωση, όπως είναι η παροδική οστεοπόρωση του ισχίου ή οστεοπόρωση μετά από ακινητοποίηση ή υπολειτουργία του μέλους (σε εφαρμογή γύψινου επιδέσμου, μετεγχειρητικά, μακρά κατάκλιση) και η οστεοπόρωση της αλγοδυστροφίας Sudeck.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΟΣΤΕΟΠΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ

Η οστεοπόρωση είναι μια νόσος με υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα λόγω των επιπλοκών της, των οστεοπορωτικών καταγμάτων. Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις είναι τεράστιες, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι έχουμε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει (αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης με παράλληλη υπογονιμότητα στη Γηραιά Ήπειρο, την Ευρώπη).

Στόχος κάθε προληπτικής ή θεραπευτικής παρέμβασης είναι η αποφυγή οστεοπορωτικών καταγμάτων ή η δραματική μειωσή τους. Oι δύο κύριοι παράγοντες που θα πρέπει να επικεντρωθούμε είναι:

α) η επίτευξη υψηλής κορυφαίας οστικής πυκνότητας και

β) η μείωση του ρυθμού οστικής απώλειας μετεμμηνοπαυσιακά.

Επομένως, η πρόληψη διακρίνεται στην πρωτογενή με κύριο στόχο την βελτιστοποίηση της κορυφαίας οστικής μάζας και της οστικής ποιότητας και στη δευτερογενή που στοχεύει στην μείωση του μετεμμηνοπαυσιακού ρυθμού οστικής απώλειας.

H πρωτογενής πρόληψη θα πρέπει να στοχεύει:

α) Στην ανίχνευση από την πρώιμη παιδική ηλικία και τη διόρθωση τυχόν παθήσεων που προδιαθέτουν σε οστεοπόρωση, όπως η παιδική ιδιοπαθής οστεοπόρωση, η λήψη κορτιζόνης για μεγάλο χρονικό διάστημα (>3 μήνες), η κληρονομική προδιάθεση, τα σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης.

β) Στην λήψη επαρκών ποσοτήτων ασβεστίου. Oι ανάγκες ασβεστίου στην παιδική και εφηβική ηλικία είναι ιδιαίτερα αυξημένες και η λήψη γαλακτοκομικών είναι καθοριστική για την επίτευξη ικανοποιητικής κορυφαίας οστικής πυκνότητας.

γ) H συνεχής άσκηση που συμμετέχει στη δημιουργία ποιοτικά και ποσοτικά «καλού» οστού.

Mετά την επίτευξη της κορυφαίας οστικής πυκνότητας αρχίζει βραδέως η οστική απώλεια που γίνεται εμφανής και σημαντική με την έκπτωση των γονάδων που στις γυναίκες ορίζεται ως εμμηνόπαυση, και σηματοδοτεί την αναγκαιότητα δευτερογενούς πρόληψης. Μετεμμηνοπαυσιακά αρχίζει η απώλεια 0,5-1,5% ανά έτος απώλειας της οστικής πυκνότητας, οδηγώντας σιγά σιγά σε οστεοπενία και ακολούθως σε οστεοπόρωση.

H δευτερογενής πρόληψη συνίσταται σε μια σειρά μέτρων που πρέπει να ληφθούν από την ασθενή και τον γιατρό αφού όμως ο τελευταίος εντοπίσει τη γυναίκα που πρέπει να ενταχθεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα πρόληψης.

Τέτοιοι παράγοντες κινδύνου είναι βάση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας:

πρόωρη εμμηνόπαυση (πριν την ηλικία 45 ετών)

καπνίσμα

κατανάλωση οινοπνευματωδών (>3 μονάδες/ημέρα)

λήψη κορτικοειδών

θυρεοειδοπάθεια

ηπατική νόσος

νεφρική ανεπάρκεια

οστεοπενία 6 μήνες μεταεμμηνοπαυσιακά

Το πρόγραμμα δευτερογενούς πρόληψης περιλαμβάνει:

α) Σωματική άσκηση, βάδιση ή κολύμπι τουλάχιστον 30λεπτά / 3 φορές την εβδομάδα.

β) Aύξηση της πρόσληψης γαλακτομικών προϊόντων και συμπληρωματική χορήγηση ασβεστίου, ώστε η ημερήσια δόση να είναι 1.500 mg.

γ) Έκθεση στον ήλιο ή συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης D (400 IU ημερησίως - 1,25 χολικαλσιφερόλης D3).

δ) Διακοπή ή περιορισμός καπνίσματος και οινοπνεύματος

ε) Περιορισμός της πρόσληψης πρωτεϊνών (κρέατος) σε 1-2 φορές εβδομαδιαίως

στ) Θεραπεία τυχόν υπερθυρεοειδισμού, υπερπαραθυρεοειδισμού, συνδρόμων δυσαπορρόφησης του ασβεστίου.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: ΣΠΟΝΔΥΛΟΠΛΑΣΤΙΚΗ – ΚΥΦΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές, αντιμετώπισης των σπονδυλικών καταγμάτων, ιδιαίτερα των οστεοπορωτικών ή παθολογικών από λυτικές οστικές μεταστάσεις ή αιμαγγειώματα.

Με διαδερμική ειδική τεχνική ο ορθοπαιδικός χειρουργός σταθεροποιεί το κάταγμα του σπονδύλου εγχύοντας ειδική μορφή τσιμέντου. Στην κυφοπλαστική, ο χειρουργός πρώτα ανατάσει το κάταγμα με ειδικό «μπαλόνι» και ακολούθως γεμίζει το σπόνδυλο με το ειδικό τσιμέντο.

Η επέμβαση μπορεί να γίνει στα πλαίσια 24ωρης νοσηλείας, ενώ ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα από τις πρώτες μετεγχειρητικές ώρες. Ο πόνος του κατάγματος εξαφανίζεται άμεσα μετεγχειρητικά, λόγω τόσο της σταθεροποίησης του σπονδυλικού κατάγματος, όσο και της αδρανοποίησης- καταστροφής των νευρικών απολύξεων πόνου από το χρησιμοποιούμενο υλικό.

Η εμπειρία ετών, μας έχει δείξει ότι τόσο η σπονδυλοπλαστική, όσο και η κυφοπλαστική μπορούν να γίνουν χωρίς γενική αναισθησία, αλλά μόνο με τοπική νάρκωση και ενδοφλέβια μέθη.

Στο 69ο Πανελλήνιο Ορθοπαιδικό Συνέδριο που έλαβε χώρα στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2013, όπως και στο Πανευρωπαϊκό Ορθοπαιδικό Συνέδριο (EfortΚωνσταντινούπολη, Ιούνιος 2013) παρουσιάσαμε την εμπειρία μας από τη χρήση τοπικής αναισθησίας σε συνδυασμό με μέθη (IV) έναντι της κλασσικής γενικής αναισθησίας, σε επεμβάσεις κυφοπλαστικής ή σπονδυλοπλαστικής για την αντιμετώπιση οστεοπορωτικών καταγμάτων (ΟΚ) της θωρακο-οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (Θ-ΟΜΣΣ).

Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΘΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΜΕ ΚΥΦΟΠΛΑΣΤΙΚΗ Ή ΣΠΟΝΔΥΛΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

Υλικό & Μέθοδος: Την περίοδο 2007 - 2012, 125 ασθενείς (23 άντρες, 102 γυναίκες) μέσης ηλικίας 71.4 ετών (εύρος 65-87), αντιμετωπίσθηκαν για 171 ΟΚ της Θ-ΟΜΣΣ με κυφοπλαστική ή σπονδυλοπλαστική (88/83). Σε όλους τους ασθενείς χρησιμοποιήθηκε τοπικό αναισθητικό (ξυλοκαΐνη 2%) σε αραίωση και μέθη ενδοφλέβια (πχ. μιδαζολάμη). Ο αναισθησιολογικός κίνδυνος εκτιμήθηκε σε κάθε περίπτωση βάση των ASA κριτηρίων. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν, βάση της VisualAnalogueScale (VAS) και του Modified Oswestry Low Back Pain Score προεγχειρητικά, και άμεσα μετεγχειρητικά.

Αποτελέσματα: 90 ασθενείς (72%) είχαν αυξημένο διεγχειρητικό κίνδυνο για γενική αναισθησία (ASAscore ≥3). Η μέση ποσότητα μιδαζολάμης που χρησιμοποιήθηκε ήταν 12.5 ± 4.1 mg. Καμία επιπλοκή σχετιζόμενη με τη μέθη και την τοπική αναισθησία δεν υπήρξε. Ο περιεγχειρητικός πόνος ελέγθηκε άριστα ή πολύ καλά στο 91% των ασθενών (VAS=0-2) και μέτρια στο 9% (VAS=3-5). Όλοι οι ασθενείς δήλωσαν ΜΤΧ ότι θα υποβάλλονταν πάλι στην επέμβαση αυτή αν χρειαζόταν. Στο μέσο χρόνο παρακολούθησης των ασθενών, τα 2 έτη (εύρος 1-3), οι ασθενείς εμφάνισαν άμεσα ΜΤΧ πτώση του VAS και του Modified Oswestry Score σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (p<0.001). Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 1.2 ημέρες (εύρος 1-3).

Συμπεράσματα: Η χρήση τοπικής αναισθησίας σε συνδυασμό με μέθη (IV) για την αντιμετώπιση των ασθενών με οστεοπορωτικά κατάγματα της Θ-ΟΜΣΣ με κυφοπλαστική ή σπονδυλοπλαστική είναι ασφαλής και αποτελεσματική, ειδικά στις περιπτώσεις ασθενών υψηλού κινδύνου όπου η γενική αναισθησία ενέχει κινδύνους.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Δ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, PhD

ΟΡΘΟΠAIΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

Ακρατεια Ουρων

Ποια τα αίτια της ακράτειας;

Μία πολύ μεγάλη γκάμα καταστάσεων και διαταραχών μπορούν να δημιουργήσουν ακράτεια ούρων, όπως γενετικές ανωμαλίες, χειρουργικές επεμβάσεις, κακώσεις και τραυματισμοί στην πύελο και τη σπονδυλική στήλη, νευρολογικές παθήσεις, φλεγμονές και ουρολοιμώξεις, καθώς επίσης και η γήρανση. Ακόμα, η ακράτεια μπορεί να προκληθεί μετά από έναν τοκετό.

Η απώλεια λίγων ή περισσότερων σταγόνων μπορεί να οφείλεται σε:

• Προδιάθεση. Εκ γενετής χαλαρότητα ιστών και μυών που στηρίζουν τα εσωτερικά γεννητικά όργανα – ουροδόχο κύστη.

• Εγκυμοσύνες – τοκετούς. Η μήτρα, μεγαλώνοντας λόγω εγκυμοσύνης, πιέζει την ουροδόχο κύστη και νεύρα της περιοχής. Κατά τον τοκετό, ενδέχεται να προκληθούν κακώσεις σε μύες – ιστούς που στηρίζουν κόλπο και μήτρα, με αποτέλεσμα ακράτεια ούρων, χαλάρωση κόλπου και πρόπτωση μήτρας. Η καισαρική τομή δεν προστατεύει πάντοτε από τέτοιου είδους προβλήματα.

• Παχυσαρκία. Επιπλέον κιλά καταπονούν και πιέζουν την ουροδόχο κύστη.

• Χρόνια άρση βάρους ή αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης: χρόνιος βήχας (κάπνισμα, άσθμα), δυσκοιλιότητα.

• Εμμηνόπαυση. Έλλειψη οιστρογόνων οδηγεί σε λέπτυνση ιστών κόλπου – ουροδόχου κύστης.

• Γήρανση. Με το πέρασμα του χρόνου, ουροδόχος κύστη – ουρήθρα δεν λειτουργούν το ίδιο αποτελεσματικά.

• Νευρολογικά προβλήματα (εγκεφαλικά επεισόδια, διαβήτης, πάρκινσον, σκλήρυνση κατά πλάκας). 

Ποιοι τύποι ακράτειας υπάρχουν;

Υπάρχουν 3 βασικοί τύποι ακράτειας:

Ακράτεια από προσπάθεια: Οι μύες που περιβάλλουν τον αυχένα της κύστης χαλαρώνουν και δεν μπορεί πλέον η κύστη να αντιμετωπίσει μεγάλες πιέσεις. Έτσι, δραστηριότητες που αυξάνουν την πίεση στην κοιλιά, όπως φτέρνισμα, βήχας ή ορθοστασία, προκαλούν απώλεια ούρων. Είναι το είδος της ακράτειας που συνήθως παρουσιάζεται μετά από έναν τοκετό.

Επιτακτική ακράτεια: Η ξαφνική επιθυμία να ουρήσουμε, αλλά δεν προλαβαίνουμε να κρατηθούμε, μέχρι να φθάσουμε στη τουαλέτα. Εκείνη τη στιγμή η κύστη “σφίγγεται” (συσπάται) ακούσια, η βαλβίδα (ο αυχένας της κύστης) ανοίγει και τα ούρα πετάγονται έξω. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποια νευρολογική πάθηση, αλλά πολλές φορές δεν βρίσκουμε κανένα αίτιο και λέγεται ιδιοπαθής ασταθής (ή ορθότερα υπερλειτουργική) κύστη.

Μικτή ακράτεια: Ο συνδυασμός των 2 παραπάνω τύπων.

Ακόμα, η ακράτεια μπορεί να εμφανισθεί μετά από μία χειρουργική επέμβαση, όπως υστερεκτομή, μία καισαρική, μία προστατεκτομή ή ακόμα μετά από μία επέμβαση στα έντερα.

Άλλη ταξινόμηση της ακράτειας περιλαμβάνει 2 ακόμα τύπους, την:

Α) Αντανακλαστική ακράτεια: Όταν η κύστη γεμίζει, στέλνει σήμα στον εγκέφαλο. Τα νεύρα που μεταφέρουν αυτό το μήνυμα μπορεί να έχουν βλάβη, και το μήνυμα δεν φτάνει ποτέ στον εγκέφαλο. Η κύστη θα αδειάσει από μόνη της χωρίς να το θέλουμε (ακούσια) και, σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα καταλάβουμε από πριν ότι θέλουμε να πάμε στην τουαλέτα.

Β) Ακράτεια από υπερπλήρωση: Αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα της κατακράτησης ούρων. Όπως ακριβώς ένα μπαλόνι που το γεμίζουμε με νερό, όταν γεμίσει και δεν χωράει άλλο, αρχίζει να υπερχειλίζει και χύνονται σταγόνες έξω, έτσι και η κύστη γεμίζει και σιγά σιγά φεύγουν κάποιες σταγόνες ή έχουμε συνέχεια απώλεια ούρων.

Ακόμα, η ακράτεια μπορεί να εμφανισθεί μετά από μια χειρουργική επέμβαση, όπως υστερεκτομή, μια καισαρική, μια προστατεκτομή ή ακόμα μετά από μια επέμβαση στα έντερα.

Ποια η θεραπεία της ακράτειας;

Υπάρχουν τρεις μεγάλες κατηγορίες: συμπεριφοράς, φαρμακευτική και χειρουργική.

Η θεραπεία συμπεριφοράς μερικές φορές περιλαμβάνει:

Προγραμματισμό της ούρησης

Ο ασθενής πηγαίνει στην τουαλέτα συγκεκριμένη ώρα με το ρολόι, κάθε 2-4 ώρες, ανεξάρτητα από το εάν θέλει να ουρήσει ή όχι. Ο στόχος είναι να κρατήσουμε στεγνό τον ασθενή και ενδείκνυται στα άτομα της τρίτης ηλικίας με ακράτεια, στα παιδιά με νυκτερινή ενούρηση και στους πάσχοντες από νόσο του Αλτσχάιμερ.

Επανεκπαίδευση της κύστης

Και εδώ ο ασθενής πηγαίνει σε προγραμματισμένες ώρες να ουρήσει, αλλά το διάστημα μεταξύ της μίας ούρησης και της άλλης βαθμιαία αυξάνει, έτσι η κύστη μαθαίνει να καθυστερεί την ούρηση για μεγαλύτερα διαλείμματα. Αυτή η τεχνική εφαρμόζεται στην επιτακτική και μικτού τύπου ακράτεια.

Ασκήσεις του πυελικού εδάφους

Αυτές οι ασκήσεις των μυών της λεκάνης, κολπικών κώνων κ.ά. μπορούν να συνδυασθούν και με θεραπεία βιοανάδρασης, και συνήθως τις προτείνουμε στην ακράτεια από προσπάθεια.

Φαρμακευτική θεραπεία

Υπάρχει μια κατηγορία φαρμάκων που λέγονται αντιχολινεργικά και στοχεύουν να θεραπεύσουν κυρίως την επιτακτικού τύπου ακράτεια. Μάλιστα, ένα τελευταίου τύπου κυκλοφορεί τώρα και στη χώρα μας με καλά αποτελέσματα. Επειδή όμως αυτά τα φάρμακα έχουν αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει κάποιος, ιδιαίτερα τα άτομα της τρίτης ηλικίας, θα πρέπει να αποφεύγουμε να τα παίρνουμε μόνοι μας και οπωσδήποτε πρέπει να μας τα έχει προτείνει ο γιατρός μας. Τελευταία, μάλιστα, κυκλοφόρησε ένα νέο φάρμακο για την αντιμετώπιση της ακράτειας από προσπάθεια στις γυναίκες, με πολύ ενθαρρυντικά πρώτα αποτελέσματα, το οποίο ανήκει στους λεγόμενους αναστολείς της σεροτονίνης και η ουσία ονομάζεται ντουλοξετίνη.

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία εκτελείται, αφού πρώτα ο Ουρολόγος μας έχει κάνει επιμελή και σωστή διάγνωση για τον τύπο της ακράτειας. Υπάρχουν πολλές τεχνικές που χρησιμοποιούνται κυρίως για να θεραπεύσουν την ακράτεια από προσπάθεια και την ακράτεια από βλάβη του σφιγκτήρα μετά από προστατεκτομή, όπως η ανάρτηση του κυστικού αυχένα με την τοποθέτηση μιας ειδικής ταινίας εγκράτειας, εγχύσεις γύρω από την ουρήθρα με κολλαγόνο και άλλα αδρανή υλικά, αλλά κυρίως ο τεχνητός σφιγκτήρας, όπως προαναφέρθηκε, μια συσκευή που τοποθετείται γύρω από την ουρήθρα και τη χειρίζεται εξωτερικά ο ασθενής με παρά πολύ καλά αποτελέσματα, στα χέρια όμως έμπειρων σε αυτή την επέμβαση ουρολόγων.

Ποια τα πλεονεκτήματα της ταινίας εγκράτειας;

Για περιπτώσεις με ήπια έως μέτρια ακράτεια ή, όταν ο πάσχων δεν μπορεί να χειριστεί τον τεχνητό σφιγκτήρα, η τοποθέτηση μιας ταινίας στήριξης της ουρήθρας αποτελεί μια νέα, πολύ αξιόπιστη λύση. Η ταινία λειτουργεί ασκώντας ελαφρά πίεση στην ουρήθρα. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι εγκρατείς αμέσως μετά την επέμβαση και μπορούν να επανέλθουν στις φυσιολογικές τους δραστηριότητες μέσα σε λίγες ημέρες. Σύμφωνα με δημοσιευμένες μελέτες, το ποσοστό ικανοποίησης των πασχόντων μετά από τοποθέτηση ταινίας στήριξης της ουρήθρας προσεγγίζει το 90%.Η ταινία τοποθετείται με απλή επέμβαση σε λιγότερο από 1 ώρα, με νοσηλεία μιας ημέρας. Η μέθοδος αυτή έχει εφαρμοσθεί σε όλο τον κόσμο εδώ και 4 περίπου χρόνια σε περίπου 8.000 άνδρες. Στην Ελλάδα, η μέθοδος εφαρμόζεται τα τελευταία δύο χρόνια με υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

Πότε πρέπει να αναζητήσουμε ιατρική βοήθεια;

Όταν:

• Έχετε μικρή απώλεια ούρων όταν γελάτε, βήχετε, ασκείστε, κατόπιν απότομης κίνησης ή αναίτια.

• Νιώθετε αίσθημα πίεσης στον κόλπο ή «μπούκωμα» χαμηλά στην κοιλιά (χαλάρωση κόλπου ή πρόπτωση μήτρας).

• Έχετε συχνουρία.

• Αισθάνεστε ξαφνικά επιτακτική ανάγκη για ούρηση, με ενδεχόμενη απώλεια ούρων, ώσπου να φτάσετε στην τουαλέτα.

• Πονάτε κατά την ούρηση.

• Δυσκολεύεστε να ουρήσετε.

• Υποφέρετε από ουρολοιμώξεις.

• Παρατηρείτε απώλεια ούρων μετά από χειρουργική επέμβαση.

Τι προκαλεί την ακράτεια ούρων στους άνδρες;

Η ακράτεια στους άνδρες οφείλεται σε διαφορετικά αίτια από ό,τι στις γυναίκες και απαντάται συχνά ως αποτέλεσμα επέμβασης στον προστάτη. Η προστατεκτομή, η χειρουργική δηλ. αφαίρεση του προστάτη, είναι η κύρια αιτία της ακράτειας των ούρων στους άνδρες, κυρίως δε τα ριζικά χειρουργεία, που επιβάλλονται στις περιπτώσεις κακοήθειας του οργάνου. 40% των ανδρών αναφέρουν ακράτεια μερικές εβδομάδες μετά την αφαίρεση του προστάτη. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να επανακτήσουν τον έλεγχο της ούρησής τους, αρκετοί, ωστόσο, δεν θα το καταφέρουν. Σε μεγάλη κλινική μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2000 στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας, αναφέρθηκε ότι το 8.4% των ανδρών μετά από προστατεκτομή αντιμετώπιζε πρόβλημα ακράτειας 18 μήνες μετά την επέμβαση.

Το πρόβλημα είναι αυτό που ονομάζουμε ανεπάρκεια του σφιγκτήρα, που μπορεί να συνδυάζεται και με αστάθεια στη λειτουργία της ουροδόχου κύστεως. Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι ο σφιγκτήρας δεν είναι αρκετά δυνατός ώστε να αντέχει την κοιλιακή πίεση που ασκείται όταν κάποιος βήχει ή φταρνίζεται, με αποτέλεσμα να παρατηρείται απώλεια των ούρων. Ο σφιγκτήρας είναι ένα «δαχτυλίδι» από μύες που περιβρογχίζει την ουρήθρα και ελέγχει το άνοιγμά της. Επομένως, η αδυναμία ή η βλάβη του σφιγκτήρα ελαττώνει την ικανότητα ελέγχου της ούρησης. Είναι προφανές ότι, εκτός από τους ασθενείς που ανεπαρκεί ο σφιγκτήρας τους συνεπεία προηγηθείσης χειρουργικής επεμβάσεως, κάθε κατάσταση που επηρεάζει τη νεύρωση του σφιγκτήρα μπορεί να καταστρέψει τη φυσιολογική του λειτουργία. Έτσι, ασθενείς με νευρολογικές παθήσεις, όπως η μηνιγγομυελοκήλη, ή με ιστορικό τραυματισμού, επεμβάσεων ή ακτινοβολίας της πυέλου μπορεί να παρουσιάσουν ακράτεια ούρων σφιγκτηριακής αιτιολογίας.

Η Ανδρική Ακράτεια μπορεί να θεραπευτεί;

Αν και η ακράτεια στους άνδρες οφείλεται σε διαφορετικά αίτια από ό,τι στις γυναίκες, οι θεραπευτικές επιλογές είναι παρόμοιες και κάθε μέρα γίνονται όλο και περισσότερο γνωστές και διαθέσιμες. Η ριζική προστατεκτομή, η χειρουργική δηλ. αφαίρεση για καρκίνο του προστάτη είναι η κύρια αιτία της ακράτειας των ούρων στους άνδρες. 40% των ανδρών αναφέρουν ακράτεια μερικές εβδομάδες μετά την αφαίρεση του προστάτη. Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να επανακτήσουν τον έλεγχο της ούρησής τους, μερικοί, ωστόσο, δεν θα το καταφέρουν .Όταν διαγνωστεί ακράτεια, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν μια σειρά από μη επεμβατικές θεραπείες, με σκοπό την αντιμετώπιση του προβλήματος, μέχρι ο σφιγκτήρας να ανακτήσει τη δύναμή του. Οι θεραπείες αυτές περιλαμβάνουν ασκήσεις, εγχύσεις κολλαγόνου και εξωτερικές συσκευές. Εφόσον οι παραπάνω θεραπείες αποτύχουν, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν μια χειρουργική λύση. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο Τεχνητός Σφιγκτήρας αποτελεί την πλέον δοκιμασμένη χειρουργική λύση. Η μικροσκοπική αυτή συσκευή είναι αποτέλεσμα προηγμένης μηχανικής και ιατρικής έρευνας και μιμείται τη λειτουργία του φυσιολογικού σφιγκτήρα, ο οποίος ελέγχει τη ροή των ούρων.

Πώς γίνεται η τοποθέτηση του τεχνητού σφιγκτήρα;

Ο Τεχνητός Σφιγκτήρας τοποθετείται εξ ολοκλήρου μέσα στο σώμα και επιτρέπει τον άμεσο και διακριτικό έλεγχο της ούρησης. Η λειτουργία του βασίζεται στο διαδοχικό γέμισμα και άδειασμα ενός μικροσκοπικού, εύκαμπτου «δαχτυλιδιού», που περιβάλλει την ουρήθρα. Όταν το «δαχτυλίδι» είναι γεμάτο με υγρό, διατηρεί την ουρήθρα κλειστή, με τον ίδιο τρόπο που η συσκευή μέτρησης της πίεσης σφίγγει το μπράτσο. Όταν το υγρό μεταφέρεται σε μια δεξαμενή που βρίσκεται στο κάτω μέρος της κοιλίας, το «δαχτυλίδι» χαλαρώνει γύρω από την ουρήθρα, επιτρέποντας τη διέλευση των ούρων. Η επέμβαση γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους ουρολόγους, με επισκληρίδιο αναισθησία (από τη μέση και κάτω) και διαρκεί περίπου 1 ώρα.

 Ποια τα πλεονεκτήματα του τεχνητού σφιγκτήρα;

• Μόνιμη λύση για το πρόβλημα της ακράτειας

• Απλή επέμβαση, όταν γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους ουρολόγους

• Η ούρηση μπορεί να γίνει όταν επιθυμεί ο ασθενής

• Σύντομη χειρουργική επέμβαση – διαρκεί περίπου 1 ώρα

• Σύντομη νοσηλεία

• Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα

• Υψηλά ποσοστά επιτυχίας

Σύμφωνα με δημοσιευμένες μελέτες, το ποσοστό ικανοποίησης των πασχόντων μετά από τοποθέτηση τεχνητού σφιγκτήρα υπερβαίνει το 90%, και το 96% αυτών θα το συνιστούσαν σε κάποιον φίλο τους με παρόμοιο πρόβλημα. Επίσης, η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους είναι αξιοσημείωτη. Η μέθοδος αυτή έχει εφαρμοσθεί σε όλο τον κόσμο εδώ και 30 χρόνια σε περίπου 90.000 άνδρες. Στην Ελλάδα, η μέθοδος εφαρμόζεται τα τελευταία 15 χρόνια, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

Γεώργιος Λαμπανάρης

Χειρουργός Ουρολόγος